Wodny świat

W bliżej nieokreślonej przyszłości lodowce pokrywające bieguny ziemi roztopiły się i wszystkie kontynenty znalazły się pod wodą. Ludzie, którzy cudem ocaleli z potopu podzielili się na trzy grupy. W pierwszej znaleźli się ci, którzy mimo upadku cywilizacji chcą żyć godnie we wspólnocie, do drugiej grupy należą samotni podróżnicy, którzy przemierzają świat na pokładzie wymyślnych łodzi własnej produkcji, z uwagą wypatrując na horyzoncie choćby skrawka ziemi. Do trzeciej grupy należą bandyci, napadający na wszystkich bez wyjątku, pewni, że ludzkość już nigdy nie stworzy społecznego ładu, a zatem i oni na zawsze pozostaną bezkarni. Wyprodukowany na przełomie roku 1994 i 1995 Wodny świat miał być tanim filmem, a w rezultacie osiągnął zawrotny budżet w wysokości 175 milionów dolarów. Dziś taka kwota nie robi już na nikim wrażenia, ale nadal omawiając ten film nie można przemilczeć kilku towarzyszących mu kontrowersji. Otóż producent Charles Gordon, reżyser Kevin Reynolds oraz odtwórca głównej roli i zarazem koproducent Kevin Costner postawili sobie ambitne i jednocześnie irracjonalne zadanie. W latach 90. technika komputerowa była już na tyle rozwinięta, że stworzenie wodnej scenografii w wirtualnej rzeczywistości nie stanowiło żadnego problemu, a jednak wyżej wymieniona trójka postanowiła zrealizować film, w scenografii zbudowanej na otwartym morzu. Każdy, kto kiedykolwiek usiłował zrobić zwykłe zdjęcie na łodzi, wie, że to nie lada sztuka, a co dopiero zrealizować film, gdy wszystko się kołysze, gdy nie sposób przewidzieć nagłych zmian pogody, gdzie samo ustawienie światła jest zadaniem wprost karkołomnym. Te wszystkie zabiegi kosztowały i to słono. *** Świat znalazł się pod wodą. Ci, którzy ocaleli żyją w niewielkich koloniach, koczujących na przedziwnych dryfujących konstrukcjach. Dla ludzi najcenniejsze są teraz dwie rzeczy, ziemia i słodka woda. Do jednej z takich kolonii przybywa Żeglarz (Kevin Costner), samotnik pływający na łodzi własnej konstrukcji. Żeglarz ma do sprzedania cenny skarb, kilogram ziemi. Po dokonaniu transakcji mężczyzna chce opuścić kolonię, ale mieszkańcy nie zamierzają go puścić wolno. Chcą, aby silny i młody Żeglarz został z nimi i ożenił się z jedną z ich kobiet. Żeglarz odmawia, obrażeni wyspiarze zatrzymują go siłą. Akurat wtedy kolonia staje się celem ataku Deacona (Dennis Hopper) i jego bandy rabusiów. W czasie zamieszania Żeglarz zostaje uwolniony przez małą dziewczynkę Enolę (Tina Majorino) i jej opiekunkę Helen (Jeanne Tripplehorn). Cała trójka opuszcza kolonię na pokładzie łodzi Żeglarza. Wyruszają na poszukiwanie legendarnego miejsca, w którym ocalał suchy ląd. Enola ma w tej wyprawie istotną rolę do spełnienia, na jej plecach wytatuowano wskazówkę, jak odnaleźć ocalałą od potopu ziemię. Nim misja Żeglarza i jego dwóch towarzyszek dobiegnie końca, Deacon i jego bandyci będą wielokrotnie próbowali porwać Enolę.