Wojna królewskich żon

Abdykacja Edwarda VIII była początkiem kryzysu konstytucyjnego. Niechętny temu młodszy brat Bertie musiał zostać królem. Zaczęło się od konfliktu między dwiema silnymi i stanowczymi kobietami: Wallis Simpson, Amerykanką i rozwódką, dla której król porzucił tron oraz Elżbietą, żoną Bertiego, która obwiniła Wallis o skandal. Ten spór trwał bardzo długo. Wallis Simpson i Elżbieta, księżna Yorku, poznały się na pikniku łyżwiarskim w Windsorze w 1933 r. Kiedy w 1939 roku Niemcy rozpoczęły marsz na Wschód i wybuchła druga wojna światowa, David i Wallis byli we Francji, gdzie traktowano ich jak zagrożenie. Rząd rozkazał im wrócić do Brytanii. Coraz więcej dowodów wskazuje na wojenne powiązania Davida, potwierdzające podejrzenia Elżbiety wobec niego i Wallis. Po kapitulacji Francji David i Wallis wyjechali do faszystowskiej Hiszpanii. Nie byli tam bezpieczni, gdyż otwarcie mówili, że Brytanię należy zbombardować, byli defetystami. Rząd był przerażony ich postawą. David i Wallis obserwowali wojnę z oddali, dopóki nie wrócili do Francji w roku 1945. W czasie wojny Elżbieta i Bertie zdobyli serca narodu i rządzili przez siedem lat do jego śmierci w roku 1952. W całym tym epizodzie postacią zwycięską została królowa matka, która w chwale odradzała rodzinę królewską. Przez wiele lat Wallis oskarżano o wywołanie kryzysu związanego z abdykacją. Tymczasem pewne dowody wskazują, że być może mimo woli uratowała Brytanię przed słabym i zdradliwym królem. Następny raz Wallis i Elżbieta spotkały się na pogrzebie Davida w roku 1972. Wallis zmarła w Paryżu w roku 1986. Pochowano ją w Windsorze, obok Davida. Elżbieta, królowa matka, zmarła w roku 2002 w wieku stu jeden lat.