Wojna światów - następne stulecie

Pierwszym fabularnym filmem Piotra Szulkina był "Golem" z 1979 roku. Wcześniej reżyser znany był głównie z realizacji filmów krótkometrażowych - "Narodziny" (1975), "Dziewce z ciortem" (1976), animowany "Copyright by Film Polski MCMLXXVI" (1977), "Kobiety pracujące" (1978). Pozostałe filmy fabularne w reżyserii Piotra Szulkina to "O - bi, o - ba, koniec cywilizacji" (1984), "Ga, ga - chwała bohaterom" (1986), "Femina" (1991). W swoim dorobku ma także reżyserię sztuk teatru telewizji - "Krzyżówka" (1977), "Opinia" (1978) "Maszyny do pisania" (1980), "Pępowina" (1991), "Tango" (1991). Scenariusz "Wojny światów" oparty został na powieści Herberta George'a Wellsa pod tym samym tytułem. Wellsowi oraz Orsonowi Wellesowi film został dedykowany. Akcja rozgrywa się w fikcyjnej rzeczywistości początku następnego tysiąclecia. Państwem przedstawionym w filmie rządzi telewizja - telewizory są wszędzie, w każdym domu, w urzędach, barach, na każdej ulicy. Telewizja kreuje rzeczywistość - istnieje tylko to, co istnieje na szklanym ekranie. Kiedy Ziemię odwiedzają Marsjanie, zostają powitani jako przyjaciele i bracia - dzięki temu, że takim w umysłach Ziemian stworzyła ich telewizja. Jednak przybysze okazują się krwiopijcami - w dosłownym tego słowa znaczeniu. Do życia potrzebują ludzkiej krwi. Ziemska władza wprowadza terror, by ludzie "dobrowolnie" oddawali krew. Przez megafony i telewizyjne odbiorniki ogłasza się ciągle, że najważniejszy jest spokój i posłuszeństwo. W dwunastym dniu wizyty Marsjan na Ziemi, 28 grudnia 2000 roku Iron Idem, telewizyjny gwiazdor, autor niezwykle popularnego i niezależnego jak dotąd programu, zostaje zmuszony do odczytania przed telewizyjnymi kamerami tekstu wzywającego do przyjaźni z Marsjanami. Z każdym dniem coraz bardziej osaczony próbuje się jakoś bronić. Historia jego oporu jest głównym wątkiem filmu. Bohater w ciągu kilku dni traci pracę, mieszkanie, jego żona ostaje porwana i zamordowana, Idem ląduje na ulicy. Kiedy Marsjanie opuszczają Ziemię, oficjalnie ogłasza się, że wcale nie byli przyjaciółmi, a jedynie sprawcami nieszczęść. W telewizji, która jeszcze niedawno pokazywała zbiorowe wyrazy poparcia dla Marsjan, teraz przedstawiane są akty nienawiści wobec nich. Idem zaś zostaje dla odmiany oskarżony o kolaborację z Marsjanami. Skazany na karę śmierci umiera, ale tylko na telewizyjnym ekranie. Ginie kukła, a Idem odchodzi wolno. Przybysze z Marsa dawno opuścili już Ziemię, ale ludzie przyzwyczajeni do strachu łatwo ulegną kolejnym złudzeniom preparowanym przez telewizję, gdyż właśnie złudzeń potrzebują.