Wróżka

Chociaż od śmierci jego ukochanej żony minęło już połtora roku, Tom Nightingale, autor popularnych książek dla dzieci i ojciec kilkuletniej Melissy, wciąż jest pogrążony w żałobie. Nie ma ochoty do pracy ani pomysłów na nowe książki, stroni od ludzi. Najchętniej spędza czas w domu z córką, której co wieczór czyta bajki na dobranoc. Przeważnie są to opowieści o wróżkach, ulubionych bohaterkach obojga. Wychowana na takich ojcowskich historiach Melissa głęboko wierzy, że wróżki istnieją naprawdę, czym naraża się kostycznej i przyziemnej nauczycielce biologii, pannie Mirandzie Martinet, która usiłuje wybić dziewczynce z głowy śmieszne bajania. Nikt jednak nie wie, że tym wieczornym lekturom taty i córki przysłuchuje się skrycie prawdziwa wróżka - maleńka, skrzydlata istota, która uwielbia wyprawy do świata ludzi. Pewnego wieczoru rusza za nią w pościg pies Nightingale'ów. Uciekając przed nim, wróżka uderza w pień drzewa i pada zemdlona na ziemię. Budzi się jako żywa kobieta normalnych rozmiarów, tyle że naga. Nie pamięta, kim była w poprzednim wcieleniu. W stroju Ewy staje na progu domu Toma i tam znów mdleje. Tom, choć bardzo zaskoczony wizytą nagiej blondwłosej piękności (w roli wróżki wystąpiła była Miss RPA, Chantell Stander), postanawia przyjąć ją pod swój dach. Tym bardziej, że przybyszka wie tylko, że nazywa się Crystal, nie pamięta jednak, skąd się wzięła w ogrodzie pisarza. Wezwany inspektor policji rozpoczyna śledztwo. W ustaleniu tożsamości niezwykłego gościa próbuje też pomóc wydawca Toma i jego wieloletni przyjaciel, Ben. Jedynie Melissa nie głowi się nad pochodzeniem Crystal. Piękna i dobra dziewczyna od razu przypada jej do gustu, chociaż nie potrafi gotować, zajada kwiatki, nie ma pojęcia o prowadzeniu samochodu i nigdy nie słyszała o Szekspirze. Stopniowo z jej obecnością oswaja się także Tom, któremu śliczna i zawsze pogodna Crystal też coraz bardziej się podoba. Ale na Crystal czyha okrutny Kolektor - łowca głów z Krainy Ciemności.