Wszystko o mojej matce

Manuela jest przełożoną pielęgniarek w Instytucie Transplantologii w Madrycie. Samotnie wychowuje syna Estebana. Chłopak próbuje pisać, jest - podobnie jak matka - zafascynowany kinem i teatrem. W dniu jego 17. urodzin matka zabiera go do teatru na przedstawienie "Tramwaju zwanego pożądaniem". Po spektaklu stara się zdobyć autograf słynnej aktorki, Humy Rojo, grającej rolę Blanche. Gdy oboje czekają na nią przed wyjściem dla artystów, matka wyjawia synowi, że sama też występowała kiedyś w amatorskim teatrze i że właśnie tam poznała Estebana, ojca chłopaka. Syn, który do tej pory nie wiedział praktycznie nic o ojcu, który ponoć zmarł przed jego narodzinami, chce poznać szczegóły. Matka obiecuje, że opowie więcej, gdy wrócą do domu. Pada ulewny deszcz, Huma i jej sceniczna koleżanka szybko wsiadają do taksówki. Goniąc za samochodem, Esteban wpada pod koła innego auta. Po jego śmierci zrozpaczona Manuela postanawia pojechać do Barcelony, którą opuściła przed 17 laty będąc w ciąży, i odnaleźć Estebana, by mu opowiedzieć o synu, którego nie zdążył poznać. Wie, że Esteban zmienił płeć i przybrał imię Lola. Zamiast Loli Manuela spotyka Agrado, transwestytę, z którym ona i Esteban mieszkali przed laty w Barcelonie, w czasach szalonej, "cygańskiej" młodości. Agrado opowiada Manueli, że przyjęła chorą Lolę pod swój dach, ale ta uciekła niebawem, zabierając wszystkie pieniądze. Nie wiadomo, gdzie teraz przebywa. Do czasu jej odnalezienia Agrado oferuje Manueli gościnę. Nie chcąc nadużywać jej uprzejmości, Manuela postanawia znaleźć sobie pracę i mieszkanie. Obie udają się do ośrodka pomocy społecznej, gdzie Manuela poznaje młodziutką siostrę Rosę. W jednym z teatrów odnajduje też Humę i zostaje jej asystentką. Ale gdy wychodzi na jaw przyczyna, dla której chciała zbliżyć się do aktorki, postanawia odejść. Jej miejsce zajmuje Agrado. Tymczasem do Manueli zwraca się o pomoc Rosa, która jest w ciąży. Wyjawia, że ojcem dziecka jest Lola. Co gorsza, wraz z dzieckiem podarował jej także wirus HIV.