Wyrzucony na brzeg

Film całkowicie należy do dwojga aktorów - Amerykanina Jamesa Spadera i Francuzki Anne Brochet, zaś pozostali wykonawcy pojawiają się jedynie na krótko w epizodach. On jest morskim rozbitkiem, ona - ratuje mu życie. Daje schronienie, opatruje rany, pomaga wrócić do zdrowia, w końcu pragnie go zatrzymać tylko dla siebie. Mężczyzna powoli uświadamia sobie, że stał się więźniem i szuka drogi ucieczki. To "historia obsesyjnej i zaborczej miłości" - reklamował swój film Irlandczyk Ronan O'Leary, który debiutował w roli reżysera. Penetrując złożoną psychikę bohaterki, twórca odsłania skomplikowane relacje między mężczyzną i kobietą, ukazuje, w jak różny sposób obydwoje traktują emocjonalny związek. Sarah jest rzeźbiarką, mieszka samotnie w starym domu położonym na odludziu u skalistych wybrzeży Irlandii. Pewnego dnia zbierając na plaży kawałki drewna na rzeźby, dostrzega mężczyznę, którego wzburzone morskie fale wyrzuciły na brzeg. Nieprzytomnego rozbitka Sarah zabiera do swego domu i otacza troskliwą opieką. Młody mężczyzna wkrótce odzyskuje przytomność, nie pamięta jednak skąd pochodzi i jak się nazywa. Nie może się poruszać, ma złamaną nogę, którą Sarah próbuje nastawić. Przykuty do łóżka rozbitek jest całkowicie uzależniony od swej opiekunki. Nawiązuje się między nimi romans. Tymczasem ona staje się coraz bardziej zaborcza i zachłanna. Obdarza uczuciem przystojnego mężczyznę i postanawia zatrzymać go przy sobie, choćby siłą. Nie chce popełnić błędu matki, która pozwoliła odejść ojcu, co doprowadziło kobietę do obłędu. Opętana dręczącą myślą, że może stracić ukochanego, przeżywa dramat. Okłamuje go, że znajdują się na bezludnej wyspie, której nikt nie odwiedza. Jedynie co kilka miesięcy przypływa dostawca towarów. Ponieważ zbliża się zima, z pewnością nie dotrze tu aż do wiosny. Rozbitek musi więc zdać się na jej łaskę. Nie ma pojęcia, że mieszkają na stałym lądzie, a za górą, u podnóża której stoi dom Sarah, jest miasteczko.