Zagubiona w ciemnościach

Nastoletnia Amy Tolliver czeka na babcię i swojego chłopaka Davida w domku położonym na górzystym odludziu. Amy niedawno straciła wzrok. Mimo to nie zamierza usuwać się na życiowy margines. Jest ambitna i inteligentna. Nawet teraz wypełnia czas oczekiwania, czytając książkę napisaną w języku Braille'a. Towarzyszy jej tylko kot. Ten jednak zachowuje się inaczej niż zwykle. Jest niespokojny. Czyżby z powodu potężniejącej za oknem burzy śnieżnej? Przedłużająca się nieobecność babci i Davida powoduje, że Amy postanawia samodzielnie nakarmić coraz bardziej niespokojnego kota. Wracając z kuchni, nagle czuje pęd zimnego powietrza. Przerażona odkrywa, że szyba w drzwiach wejściowych jest zbita, a zamek otwarty. To oznacza tylko jedno: nie jest w domu sama. Z trudem powstrzymując drżenie rąk, stara się zachowywać, jak gdyby nic się nie stało. Domyśla się, że jest obserwowana. Naraz w radiu słyszy komunikat o ucieczce z konwoju groźnych i uzbrojonych przestępców. Jej strach rośnie. Tymczasem policja rozpoczyna poszukiwania zbiegłych więźniów. Niestety, akcję poważnie utrudnia szalejąca burza śnieżna. Również David ma kłopoty z dotarciem do domku Amy. Kiedy dzwoni do dziewczyny, ta zachowuje się inaczej niż zwykle. Jej głos drży, jest wyraźnie przestraszona. Chłopak informuje o tym fakcie policję. Jeden z funkcjonariuszy rusza skontrolować domek Amy. David, wbrew zakazowi stróżów porządku, również wsiada do samochodu i jedzie do swej ukochanej. Wkrótce jednak musi zatrzymać wóz. Na ulicy leży zwalone przez wichurę drzewo. Niezrażony chłopak rusza dalej biegiem. Amy coraz trudniej ukrywać, że nie jest świadoma obecności intruza w domu. Ten bowiem, choć stara się zachowywać jak najciszej, jest nieostrożny: włącza lampę, upuszcza nóż. Wreszcie dziewczyna nie wytrzymuje i daje mu znać, że wie, iż jest obserwowana. Bandycie, który jest poważnie ranny w nogę, nie zależy na terroryzowaniu nieznajomej ponad miarę. Jej ślepota stanowi wystarczającą gwarancję.