Zakazana planeta

W XXIII w. udaje się wynaleźć hipernapęd, dzięki któremu statki kosmiczne mogą osiągać prędkość światła. Ludzkość rozpoczyna kolonizację najodleglejszych zakątków kosmosu. Po roku od startu rakieta Zjednoczonych Planet pod dowództwem komandora Adamsa zbliża się do podobnej do Ziemi planety Altair-4. Załoga ma nadzieję, że odnajdzie tam naukowców, którzy przed 20 laty przybyli na Altair na statku kosmicznym Bellerofon. Od tamtego czasu nie dawali znaku życia. Krążąc po orbicie planety kosmonauci otrzymują wiadomość od kapitana Morbiusa, jedynego pozostałego przy życiu członka załogi Bellerofonu, który mieszka na bezludnej planecie jedynie ze swoją córką Altairą i służącym-robotem. Morbius nie chce żadnej pomocy i zastrzega się, że nie ponosi odpowiedzialności za to, co się stanie po wylądowaniu nieoczekiwanych gości. Jego dawnych współtowarzyszy uśmierciła bowiem jakaś tajemnicza moc. Komandor Adams nie zamierza wycofywać się u celu. Rakieta ląduje i kosmonauci zostają przyjęci przez Morbiusa. Zachwyceni piękną Altairą, zaczynają zabiegać o jej względy. Wkrótce jeden z nich ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Niebezpieczeństwo zawisa jednak nad wszystkimi: grozi im potworny, elektryzujący stwór przypominający kształtem olbrzymiego tygrysa. Dopiero wtedy Morbius opowiada przybyłym o rasie inteligentnych istot zwanych Krellami, które zamieszkiwały niegdyś planetę. Umiały one wyzwalać się z więzów materii, wykształcając w sobie zdolność dowolnego przekształcania energii siłą umysłu. W ten sposób jednak poddały się tyranii agresywnych instynktów ukrytych w podświadomości i wyniszczyły się wzajemnie. Kosmonauci dochodzą do wniosku, że atakujący ich potwór jest materializacją podświadomości zazdrosnego o córkę Morbiusa. Ale on sam nie potrafi już nad nim zapanować.