Zamach w Wilczym Szańcu

Berlin, rok 1933. Podczas spektaklu w operze młody oficer Klaus von Stauffenberg i jego żona Nina po raz pierwszy mają okazję z bliska oglądać nowego przywódcę Niemiec - Adolfa Hitlera. Mija sześć lat. Wybucha II wojna światowa. Stauffenberg służy najpierw w Polsce, potem na froncie wschodnim. Z biegiem czasu jego zaufanie do Hitlera maleje. Zauważa, że nie jest w tym odosobniony. Okrutne obchodzenie się z cywilami, zwłaszcza Żydami, nieprzemyślane decyzje, w wyniku których giną tysiące żołnierzy, niepokoją i innych wysokich oficerów. Niebawem Stauffenberg zostaje przeniesiony na front afrykański. W kwietniu 1943 samochód, którym jedzie, zostaje zaatakowany przez alianckie myśliwce. Stauffenberg uchodzi z życiem, ale traci lewe oko, prawą rękę i dwa palce lewej (w filmie zostawiono mu wszystkie pięć). Długą rekonwalescencję kończy już jako zaprzysięgły wróg Hitlera. Mimo kalectwa, rzuca się w wir działalności spiskowej. Znajduje licznych sojuszników. Są wśród nich m.in. jego zwierzchnik generał Olbricht, pułkownik von Trecskov, a także brat Stauffenberga - Berthold. Powstaje plan zabicia Hitlera i przejęcia władzy w państwie, by następnie ułożyć się z zachodnimi aliantami. Czas nagli. Niemcy przegrywają wojnę na wszystkich frontach. Fuhrer natomiast zachowuje się jak opętany. Święcie przekonany o swej nieomylności wysyła we wszystkich kierunkach transporty coraz młodszych i gorzej przygotowanych poborowych. Ci, którzy sprzeciwiają się jego polityce, lądują w obozach koncentracyjnych. Stauffenberg, jako jeden z nielicznych mających dostęp w pobliże Hitlera, podejmuje decyzję, że to on będzie wykonawcą zamachu. Skrupulatnie przygotowana akcja udaje się. 20 lipca 1944 roku w kwaterze Hitlera pod Kętrzynem wybucha bomba podłożona przez kalekiego pułkownika. Dla zamachowców jest oczywiste, że przywódca III Rzeszy nie mógł ujść z życiem. Niestety, wkrótce przekonują się o swej pomyłce.