Żelazny krzyż

Sam Peckinpah uchodzi za jednego z najbardziej wpływowych i innowacyjnych twórców westernu lat 70. Reżyser sięgał po westernową konwencję, a nawet scenerię, również w filmach sensacyjnych, których akcja rozgrywała się współcześnie ("Ucieczka gangstera", "Dajcie mi głowę Alfreda Garcii"). Dlatego "Żelazny krzyż" był dla fanów twórcy "Dzikiej bandy" niespodzianką. Peckinpah nigdy nie odszedł od swojego ulubionego gatunku, tak daleko jak w tym filmie. Nigdy też nie oddalił się tak bardzo od swoich ulubionych plenerów na amerykańsko-meksykańskim pograniczu. Akcja "Żelaznego krzyża" rozgrywa się podczas II Wojny Światowej. Film powstał w koprodukcji z wytwórniami europejskimi; zdjęcia kręcono w Jugosławii, która udawała stepy Rosji. "Żelazny krzyż" był też bodaj pierwszą dużą produkcja amerykańską, która pokazywała II Wojnę Światową z perspektywy Niemców. Bohaterami obrazu Peckinpaha są żołnierze Wehrmachtu walczący w 1943 roku na Froncie Wschodnim. Doświadczony i pozbawiony złudzeń sierżant Steiner (życiowa rola specjalizującego się w westernach Jamesa Coburna) zdaje sobie sprawę, że wojna jest przegrana. Podoficer i jego ludzie usiłują po prostu przetrwać w rosyjskim piekle. Szanse na to są małe. Oddział Steinera toczy zacięte potyczki z Armią Czerwoną, ale być może jeszcze większym zagrożeniem dla bohaterów, są ich niemieccy dowódcy. Bezpośredni przełożony sierżanta, kapitan Stransky (Maximilian Schell) to wyniosły pruski arystokrata, oficer zaślepiony ambicją, którego marzeniem jest zdobycie najwyższego odznaczenia w hitlerowskiej armii _ Żelaznego Krzyża. Dla zrealizowania tego celu, kapitan nie zawaha się poświęcić życia podkomendnych. Los Steinera i jego ludzi wydaje się przypieczętowany. "Żelazny Krzyż" jest filmem jednoznacznie antywojennym - a także opowieścią o konflikcie dwóch silnych, skrajnie różnych osobowości. Peckinpah, reżyser, który nigdy nie słynął z przesadnie optymistycznych historii, tu wykreował wizję wyjątkowo posępną i zarazem przekonywującą.