Ziemia mojej matki

W 1991 roku Łotwa powróciła na mapę Europy. Dla całego pokolenia mieszkańców nadbałtyckiego kraju wreszcie spełniło się marzenie o własnym kawałku ziemi. Losy pewnego szczególnego gospodarstwa wydają się skupiać w sobie najnowsze dzieje całej Łotwy. Tela Kolna urodziła się w 1947 roku. Większość życia spędziła w atmosferze stagnacji, panującej przez całe dekady w Związku Radzieckim. Na przekór wszystkiemu dała się jednak poznać jako energiczna kobieta czynu. Wystawiła operę dla mieszkańców wsi, walczyła o lepszy transport w swoim regionie, wychowała dwie córki. Cały czas nie mogła jednak zrealizować swojego wielkiego marzenia - założenia własnego gospodarstwa rolnego. Nadzieja na osiągnięcie celu pojawiła się dopiero wraz z rządami Gorbaczowa i zapowiedzią pierestrojki. "To był przełomowy moment, początek rozpadu systemu komunistycznego" - wspominała starsza córka Teli, Ilze Burkovska Jacobsen. "Dla niej miało to wymiar osobisty. Jej pokolenie przez długi czas mogło jedynie marzyć o życiu we własnym kraju. Mogło tylko marzyć o własnej ziemi". W 1991 roku Tela Kolna założyła farmę w małej miejscowości Auzinas, podczas gdy Ilze wyjechała do Norwegii, by tam podjąć studia reżyserskie na uniwersytecie w Lillehammer. Dziewczyna regularnie odwiedzała jednak matkę, filmując ją w trakcie codziennych zajęć w wymarzonym gospodarstwie. Cudowny sen o własnej ziemi trwał 16 lat, aż twarde prawa rynku zmusiły Kolną do zamknięcia domowego przedsiębiorstwa. Nawet wielka klęska nie była jednak w stanie złamać zahartowanej przez życie kobiety. "Moja matka jest silna i mądra, nie pozwala, by porażki odmieniły jej osobowość i za to ją podziwiam" - przyznała Burkovska Jacobsen. W historii bohaterki tego filmu własne doświadczenia odnaleźć może nie tylko wielu Łotyszy, ale i niezliczona rzesza mieszkańców demoludów. Zmuszeni do szybkiego przyswojenia niepisanych reguł nowego systemu, nie zawsze odnajdywali się w błyskawicznie zmieniającej się rzeczywistości.