Złom

Marek Peksa nie z własnej winy miał zwichrowany życiorys. Matka alkoholiczka wyrzuciła go z domu, wynajmował więc mieszkanie. Zalegał z czynszem, a musiał płacić nie tylko za mieszkanie, lecz i za garaż. Trzymał w nim malucha. Dla każdego, kto go zobaczył, pojazd był kupą złomu. Dla Marka był bezcenny - wyremontowanie samochodu stało się celem jego życia. Dlatego poszukał pracy w hucie: w dostarczanym do niej złomie było dużo części samochodowych. Pewnego dnia jednak uległ wypadkowi, co jeszcze bardziej skomplikowało jego sytuację. Kiedy leżał w szpitalu kierownik polecił mu, by już nie wracał do zakładu, a kiedy po dość długiej rekonwalescencji wyszedł ze szpitala, dowiedział się, że już nie ma gdzie mieszkać. Co gorsza, jego samochód został wywieziony na złomowisko. Marek się nie poddał. Przywlókł swego malucha do miasta. Nocował w nim. Pewnego wieczora wyciągnęli go stamtąd policjanci i odwieźli do noclegowni, a samochód znów odstawili na złomowisko. W noclegowni Marek poznaje Michała Gardę. Między młodzieńcem a schorowanym starcem zawiązuje się nić porozumienia. Garda pomaga mu znów sprowadzić zdezelowanego malucha, a potem szukać do niego części i ze sprzedaży wygrzebanego na śmietnisku złomu zdobywać pieniądze na remont. Zwierza mu się też z pragnienia wyjazdu w góry. Dramatyczne wydarzenia z pozoru niszczą wszelkie plany obu mężczyzn, którzy - wyrzuceni na złomowisko życia - znajdują przyjaźń i starają się zachować człowieczeństwo.