Złom z całego świata

W Chittagong, małym portowym mieście w Bangladeszu znajduje się największe na świecie złomowisko statków. Dwadzieścia tysięcy ludzi zajmujących się ich demontażem, pracuje w skrajnie niebezpiecznych warunkach, niemal codziennie zaglądając śmierci w oczy. A jednak kiedy kolejny okręt przybywa, aby w tym szczególnym miejscu zakończyć na zawsze swą żeglugę, robotnicy witają go niczym dar od boga. Deszcz iskier palników, gigantyczne kawałki metalu uderzające z ogłuszającym hukiem o ziemię, zabójcze opary toksycznych środków... Trudno wyobrazić sobie bardziej niebezpieczne warunki pracy, niż te panujące w Chittagong. Zwłaszcza jeśli nadstawia się karku dla dwóch dolarów wynagrodzenia dziennie. Koreański reżyser Bong-Nam Park przybył do Bangladeszu, aby nakręcić film o prawdziwym znaczeniu fizycznej pracy. W miejscu, gdzie kruki wiją sobie gniazda z odłamków metalowego drutu, spotkał ludzi ryzykujących życiem dla pieniędzy, które nie pozwalają nawet zapewnić przeżycia ich rodzinom. Większość z nich nie ma jednak wyboru - pochodzą z północy kraju, najbardziej ubogiego regionu, doświadczanego wciąż przez powodzie i cyklony. Ekramul, Rufik i Bilal należą do trzech różnych pokoleń. Ekramul ma dwanaście lat, ale bieda zmusiła go do pracy w tak młodym wieku. Do jego zadań należy gromadzenie zużytego oleju i azbestu. Rufik, głowa sześcioosobowej rodziny, pamięta jeszcze pierwszy statek, który zezłomowano w Chittagong przed półwieczem. 21-letni Belal cudem uniknął śmierci przed obiektywem kamery - mógł podzielić los dwudziestu robotników, którzy giną każdego roku na tym cmentarzysku okrętów. Wkrótce później miał zresztą odwiedzić rodzinny dom, w którym czeka na niego żona i niewidome dziecko. Jak Belal zdoła opowiedzieć swojej małżonce o ogromnym rozczarowaniu faktem, że przez dziesięć lat nie udało mu się zaoszczędzić upragnionej kwoty siedmiuset dolarów?