Znów możesz marzyć

Chociaż szefostwo fabryki, w której pracują chlubi się 4 miliardami franków zysku, starzy kumple Toinou, Lespinasse i Bibi wraz z innymi pracownikami zostają wyrzuceni na bruk. Toinou nie może się pogodzić z tą decyzją i nawołuje do buntu. Toinou, który nie boi się mówić, że szefowie wielkich firm wykorzystują pracowników, zamierza bić się o swoje i wierzy, że z honorami on i inni wrócą do pracy w Plurimetalu. Zanim jednak to nastąpi, proponuje kolegom założenie wspólnej firmy handlowej - sprzedaż skorupiaków. Razem zajmą się połowem, a jego atrakcyjna żona Louisette stanie za ladą i biznes będzie się kręcił. Na początku interesy idą rzeczywiście nieźle, ale szybko zaczynają się kłopoty. Podatek, koszty dostaw, zwroty itp. pochłaniają lwią część zarobków, a zdeponowane w banku oszczędności gwałtownie topnieją. Toinou, który żyje utopią, nie traci animuszu, ma nowy pomysł na zrobienie kasy. Roztacza przed kolegami świetlaną wizję przyszłości, zachęcając do założenia robotniczej spółdzielni - jedynego takiego przedsiębiorstwa w Martigues. Tymczasem Louisette wygrywa na kościelnej loterii fisharmonię. Ponieważ ogromna skrzynia nie mieści się na schodach, postanawiają wciągnąć instrument na piętro przez okno. Pseudofachowcy partaczą robotę i fisharmonia leci z wielkim hukiem. Gdyby spadła kilka centymetrów dalej, byłoby już po Toinou. Cudem unika śmierci, ale trafia do szpitala z obrażeniami. Niestety, lekarze nie mają dla niego najlepszych wieści. Po takim urazie nie będzie chodził. Nikt jeszcze nie wie, że lekarz pomylił jego kliszę z prześwietleniem innego ciężko rannego mężczyzny. Raport o stanie zdrowia Toinou zostaje przesłany do firmy ubezpieczeniowej w Marsylii. Sparaliżowanemu mężczyźnie należy się dożywotnia renta. Agent składa wizytę w domu poszkodowanego. Wkrótce okazuje się, że zaszła pomyłka i Toinou może chodzić. On postanawia zataić prawdę, by nie utracić renty.