Frankowicze wygrywają w sądach. „W 96 proc. wyroki kończą się stwierdzeniem nieważności umowy kredytowej przez sądy"

– Spośród minimum 16 tys. 438 wyroków wydanych w sprawach frankowych w ubiegłym roku, 15 tys. 965 zapadło na korzyść kredytobiorców, co stanowi 97 proc. wszystkich wydanych wyroków – wynika z danych przekazanych PAP przez radcę prawnego Wojciecha Bochenka.

Bochenek wyjaśnił, że spośród wydanych wyroków w sprawach frankowych, 3 tys. 217 zakończyło się prawomocnym rozstrzygnięciem.

Jak przekazał prawnik, z danych tych wynika ponadto, że w roku 2023 sądy wydały o 71 proc. więcej wyroków niż w 2022 r., kiedy to zapadło minimum 9 tys. 596 orzeczeń. Jeszcze większy wzrost można zaobserwować w przypadku wyroków wydanych przez sądy II instancji, które wydały o 106 proc. więcej orzeczeń niż w 2022 r., kiedy zapadło 1 tys. 561 wyroków.

– Ilość wyroków wydanych w ostatnim kwartale ubiegłego roku daje podstawy zakładać, że dynamika rozstrzygania spraw przez sądy będzie wzrastająca, w szczególności w zakresie wyroków prawomocnych – ocenił prawnik.

Jak wskazał Bochenek, korzystne wyroki zapadające na rzecz frankowiczów w 96 proc. kończą się stwierdzeniem nieważności umowy kredytowej przez sądy, co potwierdza jedynie, że orzecznictwo jest ukształtowane. – W sądach II instancji zapadło 3 tys. 217 prawomocnych wyroków, z czego 99 proc. zakończyło się pomyślnie dla konsumentów – dodał.

Bochenek ocenił, że wyroki zapadające w sprawach frankowych potwierdzają tylko, że orzecznictwo jest jednolite i sprzyjające konsumentom.

– Co warte podkreślenia, odpowiada także kierunkowi wskazanemu przez TSUE w swoich orzeczeniach, a grudniowe wyroki w zakresie odsetek i braku konieczności składania oświadczenia o skutkach nieważności umowy kredytowej powinny dodatkowo wpłynąć na przyśpieszenie procesów i szybsze procedowanie spraw przez sądy – przekazał.

Jego zdaniem ważną kwestią są także sprawy z powództwa banku o zwrot kapitału i waloryzację, gdyż sądy powszechne będę rozstrzygać zagadnienia po pierwsze przedawnienia roszczeń banków, po drugie braku zasadności roszczeń opartych o waloryzację kapitału, co kilkukrotnie zostało potwierdzone przez Trybunał.