Fresh

Fresh jest czarnoskórym dwunastolatkiem mieszkającym w ubogiej dzielnicy na Brooklynie. Chłopiec musiał szybko dorosnąć: jego matka nie żyje, siostra jest uzależniona od narkotyków, a ojciec, pozbawiony prawa do opieki rodzicielskiej, topi smutki w alkoholu. Fresh spotyka się z nim od czasu do czasu w pobliskim parku, gdzie razem grają w szachy. Życie chłopca to ciągłe wybory. Chodzi do szkoły, jednak jego podstawowym zajęciem jest rozprowadzanie narkotyków. Gang, do którego należy, wykorzystuje go do ciemnych interesów. Fresh zaczyna dostrzegać bezsens takiej egzystencji i zagrożenia płynące z kontaktów z przestępcami. Chcąc wyciągnąć siostrę z nałogu oraz wyrwać się z gangu wymyśla sprytną intrygę. Postanawia skłócić dwie rywalizujące grupy przestępcze, doprowadzając do wzajemnego "wykrwawienia". Niestety, nie wszystko potoczy się po myśli chłopca. Debiutancki film Boaza Yakina zwrócił uwagę krytyki i widzów. Zrealizowany za niewielkie pieniądze wpisuje się w formułę indie-kina (dwie nagrody w Sundance). Twórcom udała się niełatwa sztuka. Potrafili w sposób bezpretensjonalny, pozbawiony nadmiernego dydaktyzmu i epatowania przemocą, ukazać codzienność murzyńskiego getta. Codzienność niełatwą dla dorosłego i tym bardziej skomplikowaną dla szybko dorastającego Fresha. Niewinność dziecka skonfrontowana z brutalnym światem ciemnych interesów i ciągłej wojny gangów ukazuje skalę problemu, nie serwując jednak gotowych, banalnych rozwiązań. Reżyser nie lukruje obrazu, zmaga się z wstydliwymi tematami bez apriorycznych założeń, stawiając na naturalność i realizm otaczającego świata. Narracja jest staranna, powolna, cyzelująca pozornie nieważne detale. Za chłodny, momentami werystyczny obraz rzeczywistości odpowiada utalentowany polski operator, absolwent łódzkiej filmówki, Adam Holender. Naturalnemu, przekonującemu aktorstwu (szczególnie wyrazisty Sean Nelson jako tytułowy Fresh) towarzyszy subtelna ścieżka dźwiękowa autorstwa jednego z członków The Police, Stewarta Copelanda.