Jego walkę z chorobą śledziła cała Polska. Mija rok od śmierci Kamila Durczoka. Ostatni wywiad brzmi jak spowiedź

We wtorek (16.11.2021 r.) w katowickim szpitalu zmarł Kamil Durczok. Joanna Chłądzyńska, rzeczniczka placówki, w komunikacie przesłanym do redakcji wp.pl przekazała:

Pacjent został przyjęty wczoraj o godzinie 13:45 na Izbę Przyjęć, przekazany na oddział Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych, a następnie przekazany na Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego im. prof. K. Gibińskiego SUM w Katowicach. Stan pacjenta określano jako bardzo ciężki. Pacjent zmarł o godzinie 4:23 (16.11 br.) w wyniku zaostrzenia przewlekłej choroby i zatrzymania krążenia. Łączymy się myślami z rodziną w tym trudnym czasie oraz składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Kamil Durczok urodził się 6 marca 1968 roku w Katowicach. Był jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich dziennikarzy, laureatem wielu prestiżowych nagród m.in. Grand Press dla dziennikarza roku (2000). W latach 1993-2006 związany był z TVP. Potem przez dziewięć lat pracował w TVN - był szefem i gospodarzem „Faktów”. Cieniem na jego karierze położyły się zarzuty dotyczące mobbingu i molestowania, którym początek dał głośny artykuł w tygodniku "Wprost" z 2015 roku. Po odejściu z TVN, Kamil Durczok kierował portalem Silesion.pl, pracował także w Polsat News.

U Kamila Durczoka zdiagnozowano białaczkę w 2002 roku. Durczok był wtedy dziennikarzem TVP i ulubieńcem polskiej publiczności, prowadził główne wydanie „Wiadomości”. O tym, że jest chory dowiedział się w przeddzień Wigilii Bożego Narodzenia.

Kilka dni wcześniej przeszedłem zabieg w szpitalu, jak sądziłem, związany z kontuzją z przygotowań do rajdu Paryż-Dakar. Byłem przekonany, że jestem po normalnym usunięciu krwiaka, podwiązaniu jakiegoś naczynia krwionośnego, choć wiedziałem, że pobrano mi materiał do badań histopatologicznych. Sądziłem, że to rutyna. Wtedy właśnie profesor Ziaja zadzwonił i zapytał, czy mógłbym do niego wpaść. Po pięciu sekundach dotarło do mnie, że chce ze mną rozmawiać i nie chce robić tego przez telefon. Rozłączyłem się i dopiero wtedy zrozumiałem, że to ma być jakaś poważna rozmowa. Natychmiast oddzwoniłem do niego i mówię: "Panie profesorze, proszę mi teraz powiedzieć, bo nie będę się bił z myślami do jutra!". A on na to: "Gdzie pan jest?". Odpowiedziałem, że w samochodzie, prowadzę. Usłyszałem: "To niech się pan zatrzyma". Zrobiło mi się miękko. Zatrzymałem się pod mostem za Jaworznem. Powiedział mi, że trzeba by te badania powtórzyć, bo pierwsze wyniki są złe, mam całkiem dużego złośliwego guza - opowiadał w rozmowie w Przekroju z Piotrem Najsztubem.

Kilka miesięcy później, 8 marca 2003 roku, Durczok pojawił się na antenie „Wiadomości” zupełnie łysy. Nie ukrywał przed widzami, że zmaga się ze śmiertelną chorobą.

To wszystko albo prawie wszystko w „Wiadomościach”, bo z telefonów i listów, za które zresztą bardzo dziękuję, wiem że zauważyli Państwo zmianę w moim wyglądzie. Ten brak włosów to nie jest ani ekstrawagancja, ani moda, ani rezultat przegranego zakładu. To jest po prostu skutek uboczny terapii, jaką zalecili mi lekarze w związku z chorobą nowotworową. Mam nadzieję, że wybaczą mi Państwo te zmiany na pewien czas i mam nadzieję, ba jestem pewien, że wygram i że będzie dobrze. No i że włosy wkrótce odrosną — powiedział na zakończenie prowadzonych przez niego "Wiadomości".

Słowa Durczoka - „najtrudniejsze cztery zdania w jego życiu” - wstrząsnęły widzami. Cała Polska kibicowała dziennikarzowi w walce z chorobą nowotworową, którą wygrał. Zmagania z rakiem opisał w książce „Wygrać życie”.

Michał Misiorek z Plejady był jednym z ostatnich, którzy rozmawiali z Kamilem Durczokiem tuż przed śmiercią. Dziennikarz wyznał wprost, że choć pokonał nowotwór, to nie nauczył się szacunku do życia. Tak mówił o bolesnych lekcjach od życia:

Bolesnych tak, ale czy wszystkie były mi potrzebne? Co do tego nie mam pewności. Z tych najbardziej traumatycznych starałem się wyciągać wnioski. Żeby była jasność, one nie zawsze były słuszne. Pokonałem nowotwór, mimo że lekarze dawali mi na to 15% szans, ale nie nauczyło mnie to szacunku do życia. Wręcz przeciwnie. Zacząłem rozrabiać jeszcze bardziej. Zrobiłem licencję pilota, coraz szybciej jeździłem autem, wielokrotnie ryzykowałem. Zresztą, inne choroby też niewiele mnie nauczyły - wyznał w rozmowie z Michałem Misiorkiem.