Beksińscy. Album wideofoniczny

Dokument przedstawia historię rodzinną wybitnego polskiego malarza Zdzisława Beksińskiego ze szczególnym uwzględnieniemjego skomplikowanej relacji z synem Tomaszem, popularnym dziennikarzem muzycznym, cierpiącym na depresję i podejmującym wielokrotnie próby samobójcze. Wstrząsający dokumentalny dramat rodzinny precyzyjnie zrekonstruowany na podstawie prywatnych listów oraz nigdy wcześniej w takiej formie niepublikowanych dźwiękowych i filmowych materiałów z archiwum Zdzisława Beskińskiego. Scenariusz filmu oparty został na bogatej dokumentacji i motywach bestselerowej biografii Magdaleny Grzebałkowskiej - "Beksińscy. Portret podwójny" (Wydawnictwo Znak, Kraków 2014). Film otworzył 57. Krakowski Festiwal Filmowy (2017) i otrzymał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej, a reżyser Marcin Borchardt otrzymał wyróżnienie w Konkursie Międzynarodowym Filmów Dokumentalnych na tym festiwalu. Pod koniec dekady lat 60. fascynująca, transgresyjna sztuka Zdzisława Beksińskiego wkroczyła na PRL - owskie salony. Artysta szybko stał się bardzo znany. Latem 1977 roku wraz z żoną i synem wyjechał z rodzinnego Sanoka do stolicy. Otoczony tajemniczą, mroczną aurą ekscentryk stronił od ludzi. W latach 80, jego syn Tomasz, szturmem podbił serca słuchaczy Polskiego Radia audycją "Romantycy muzyki rockowej". Niezwykła muzyka i charyzma prowadzącego sprawiły, że program zyskał status kultowego. Publiczne sukcesy ojca i syna skutecznie kamuflowały rozgrywający się pomiędzy nimi dramat. O Beksińskich zrobiło się głośno po samobójstwie Tomasza w wigilię świąt Bożego Narodzenia 1999 roku. Zdzisław został brutalnie zamordowany we własnym mieszkaniu kilka lat później. Przez niemal pół wieku Zdzisław Beksiński niezwykle skrupulatnie dokumentował całkowicie prozaiczne, codzienne życie swojej najbliższej rodziny. Robił to w rozmaitej formie - pisał listy, fotografował, prowadził dziennik foniczny, kręcił amatorskiefilmy. Istniejący materiał archiwalny jest ogromy, obejmuje kilkaset godzin taśm audio i wideo. Jedne z najwcześniejszychzapisów dźwiękowych - pochodzą z kwietnia 1958 roku - Zdzisław z żoną rozmawiają o zbliżających się narodzinach dziecka. Kolejne listy, taśmy, filmy ukazują złożone relacje łączące rodzinę. Silny, na swój sposób kochający Zdzisław, nigdy syna nie uderzył, ale też nie przytulił. Wolał być najlepszym kumplem niż ojcem. Tomek - nadwrażliwiec szukający romantycznej miłości, był twórcą wyimaginowanych wewnętrznych światów, które w zderzeniu z rzeczywistością raz za razem rozpadały się jak domek z kart. Rozczarowany i zrozpaczony - w śmierci szukał ucieczki przed życiem. Z filmowego punktu widzenia tragedia Beksińskich to przede wszystkim szalenie uniwersalna i ponadczasowa opowieść o skomplikowanej relacji ojca z synem. Narracyjnym kontrapunktem dla kameralnego rodzinnego dramatu, rozgrywającego się głównie w klaustrofobicznymmieszkaniu, jest historia karier, jakie stały się udziałem Zdzisława i Tomka. W pierwszym przypadku jest to szalenie interesujący portret peerelowskiej bohemy artystycznej, w drugim, pobudzający wyobraźnię świat nocnych audycji radiowychlat osiemdziesiątych.