Colombianos

Pablo i Fernando, kolumbijscy bracia, po latach pobytu w Szwecji wracają do rodzinnej Bogoty. Pierwszy przyjechał tu na studia medyczne, po czym ściągnął młodszego brata, by pomóc mu w zerwaniu z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. Pablo nie ustaje w wysiłkach, by zorganizować Fernandowi czas i przez minimum sześć miesięcy trzymać go z daleka od ryzykownych sytuacji. Ich braterska relacja zostaje wystawiona jednak na bardzo ciężką próbę. Pablo cieszy się, że jego brat zdecydował się przyjechać do Szwecji z dalekiej Kolumbii. Niestety Fernando nie może tak od razu wszystkiego odstawić. Prosi Pabla, by ten załatwił mu coś, co go uspokoi. Nic bardzo mocnego, bo nie jest z nim aż tak źle, ale coś musi wziąć. Pablo tłumaczy mu, że musi być cierpliwy. Nie jest to łatwe, ale tak musi być: żadnego alkoholu, żadnych prochów, tabletek, niczego. "Jeśli weźmiesz coś dzisiaj, to jutro też będziesz musiał". Zamiast tabletki na uspokojenie Pablo proponuje bratu bieganie. "Dwadzieścia minut ruchu to najlepsze lekarstwo. To cię uspoko, teraz twój organizm szaleje". Braciom kibicuje matka, wierząc, że Pablowi uda się wyciągnąć Fernanda ze straszliwego uzależnienia. Drobiazgowa, wnikliwa obserwacja psychologii bohaterów pokazuje nie tylko trudności walki z uzależnieniem i bezradność wobec niego, ale przede wszystkim skomplikowane relacje, wynikające z różnicy kultur i problemów z przystosowaniem się do europejskiej, zachodniej, rzeczywistości, w której przybysz z Ameryki Południowej zawsze będzie się czuł trochę obco. Walka ze stereotypami rozgrywa się tutaj zarówno pomiędzy bohaterami i obcymi, jak i w psychice każdego z bohaterów. Film zdobył najważniejsze festiwalowe nagrody na świecie, m.in.: Grand Prix w Lipsku w 2012 r. i Złoty Róg w konkursie międzynarodowym w Krakowie w 2013 r.