Gorączka złota

Arcydzieło, które stało się bodaj najpopularniejszym utworem ekranowym świata. Pracując nad "Gorączką złota", Charlie Chaplin mówił, że jest to "film, dzięki któremu chce przetrwać w ludzkiej pamięci". Jego pragnienie się spełniło: zrealizowana w czternaście miesięcy "Gorączka złota" święciła triumfy w USA i na całym świecie, okazała się wielkim sukcesem finansowym i artystycznym. Do dziś obraz jest zawsze i wszędzie przyjmowany z zachwytem. Jest rok 1898, ludzi ogarnęła gorączka złota, każdy, kto może, ściąga do Klondike. Na Alaskę przybywa również Charlie. W czasie burzy śnieżnej chroni się w napotkanej chacie i przy tej okazji poznaje dwóch ludzi znanych w całej okolicy: dobrego "Wielkiego" Jima i złego "Czarnego" Larsena. Odcięci przez nawałnicę i śniegi przeżywają tam ciężkie chwile, gdy zaczyna im brakować żywności. Zdesperowany Larsen wyrusza w końcu na poszukiwanie jedzenia, a oszalały z głodu Jim omal nie zostaje kanibalem: wydaje mu się bowiem, że jego drobny współtowarzysz niedoli zamienił się w kurę. Ostatecznie jednak zaprzyjaźniają się i rozstają w pokoju. Jim wyrusza do swoich złóż złota, a samotny poszukiwacz zmierza do osady. Tam poznaje piękną tancerkę, Georgię, w której zakochuje się po uszy. Ale dziewczyna udaje tylko zainteresowanie Charliem, aby wzbudzić zazdrość swojego amanta. Nie przychodzi na umówiony wieczór sylwestrowy. Zanim jednak Charlie pogrąży się w rozpaczy, odnajduje go Jim i błaga o pomoc w odnalezieniu złotodajnej działki. Napadnięty przez Larsena Jim pokonał go wprawdzie, lecz wskutek uderzenia w głowę stracił pamięć. Charlie jest teraz jego jedyną nadzieją. Razem ruszają na poszukiwanie. O mało nie giną w czasie burzy, która porywa ich chatkę, ale katastrofa zamienia się niespodziewanie w triumf.