Zielona mila

W więzieniu Cold Mountain korytarz między celami więźniów skazanych na śmierć, a pomieszczeniem, w którym wykonywano egzekucje był wyłożony zielonym linoleum. To przejście nazwano "zieloną milą". W 1935 roku w więzieniu oczekiwał na wykonanie wyroku John Coffey (Michael Duncan), potężny Murzyn o usposobieniu dziecka i nadzwyczajnych zdolnościach uzdrowiciela. Skazano go za podwójne morderstwo dwóch dziewczynek, zbrodnię, której nie popełnił. Po sześćdziesięciu latach niezwykłą historię Johna Coffeya opowiada świadek tamtych wydarzeń, strażnik Paul Edgecomb (Tom Hanks). Scenariusz filmu powstał na motywach wydanej w 1996 r. i noszącej taki sam tytuł powieści Stephena Kinga. Nie tylko sama historia jest niezwykła, ale i pomysł jej opublikowania. King postanowił podzielić książkę na sześć części i każdą z nich wydać osobno, poczynając od kwietnia. We wrześniu, gdy ukazał się ostatni odcinek powieści, okazało się, że każda z sześciu części znalazła się w pierwszej dziesiątce krajowej listy bestsellerów prowadzonej przez magazyn wydawców Publisher's Weekly. Przed wojną Paul Edgecomb był strażnikiem w więzieniu Cold Mountain w Louisianie. On i jego ludzie pracowali w bloku śmierci. Przez lata towarzyszyli najniebezpieczniejszym zbrodniarzom w ich ostatniej drodze przez "zieloną milę", wyłożony zieloną wykładziną korytarz dzielący zwykłe cele od celi śmierci, w której zainstalowano krzesło elektryczne. Po sześćdziesięciu latach Paul doskonale pamięta swoich podwładnych, Deana i Harry'ego (Barry Pepper, Jeffrey DeMunn) oraz swego najlepszego przyjaciela i współpracownika Brutusa Howella (David Morse). Paul, który nigdy nie żywił uprzedzeń do ludzi, z którymi pracował, wspomina również Percy'ego (Doug Hutchison), którego wcielono do jego zespołu. Percy był sadystą, jako kuzyn gubernatora mógł wybrać sobie każdą inną pracę, czekało na niego nawet stanowisko w administracji jednego z zakładów dla psychicznie chorych, ale on zażyczył sobie, aby dano mu pracę w zakładzie karnym, w bloku śmierci, żeby mógł oglądać egzekucje, a przedtem znęcać się nad więźniami. Paul z chęcią pozbyłby się wówczas Percy'ego, ale z oczywistych względów nie mógł. Na szczęście, jego przełożony Hal (James Cromwell) rozumiał sytuację i starał się łagodzić konflikty między strażnikami. Z czasów spędzonych w Cold Mountain Paul zapamiętał najlepiej rok 1935, gdy na blok śmierci trafił John Coffey, wielki, niezwykle silny i przy tym zadziwiająco łagodny Murzyn, skazany za podwójne morderstwo. John dołączył do dwóch innych skazańców oczekujących na egzekucję, Eduarda (Michael Jeter) i Indianina Arlena (Graham Green). John różnił się od nich i od wszystkich innych więźniów, którzy kiedykolwiek trafili do Cold Mountain. Nie był agresywny, nie był ordynarny, miał w sobie delikatność i prostotę dziecka i tym trudniej było uwierzyć, że skazano go za zamordowanie dwóch małych dziewczynek. Paul nie mógł w to uwierzyć, nie wierzyli w to również jego najbliżsi współpracownicy, którzy traktowali Johna inaczej niż pozostałych więźniów. Jedynie Percy nie czynił dla niego żadnego wyjątku i znęcał się nad nim tak, jak nad każdym innym skazańcem. Właśnie bezwzględne i bezkarne zachowanie Percy'ego sprawiło, że wbrew wszelkim regulaminom Paul i jego strażnicy zaczęli współczuć i pomagać nękanym więźniom. Dzięki temu Paulowi udało się stworzyć niezwykłą więź z Johnem i przekonać się, że los zetknął go z osobą wyjątkową. John posiadał bowiem niezwykły dar, cudowne, paranormalne zdolności, o które nikt nie podejrzewałby mordercy. Zdolności te ujawniły się właśnie w więzieniu, a Paul, który był świadkiem tamtych wydarzeń nie zapomni ich do końca życia."