„Konkwistadorzy: powstanie i upadek”. Nowy program dokumentalny 8 grudnia na Polsat Viasat History

W 1493 roku Kolumb powrócił do obu Ameryk, lecz tym razem nie jako odkrywca, ale jako zdobywca. Druga ekspedycja była dużą operacją transportującą setki ludzi, żywy inwentarz i towar, której celem było stworzenie funkcjonującego hiszpańskiego społeczeństwa w obu Amerykach. Do misji dołączyli rolnicy, wykwalifikowani handlowcy, robotnicy, duchowni i szlachta. Wszyscy byli podekscytowani widokiem Nowego Świata, krainy nowych możliwości i obietnicy wielkiego bogactwa. Również hiszpańska królowa domagała się swojego udziału. Kolumb miał więc na swoich barkach ogromną odpowiedzialność.

Podczas swojej pierwszej misji – dziewięć miesięcy wcześniej – Kolumb pozostawił na miejscu 39 swoich najbardziej zaufanych ludzi, odpowiedzialnych za nowo wybudowaną fortecę. W 1493 roku, kiedy druga wyprawa Kolumba dotarła na miejsce pierwotnego fortu, odkryto, że budowla ta została zrównana z ziemią i spalona, a wszyscy ludzie zabici. Kolumb był wściekły i postanowił, że od tej pory będzie bezkompromisowy. Był w pełni świadomy swoich obowiązków, rozpoczął zatem marsz w głąb lądu z dużą grupą ludzi, by znaleźć źródło złota oraz siłą lub sojuszem uzyskać dostęp do większej liczby rdzennych społeczności, które mogłyby pomóc mu w zaopatrzeniu jego kolonii.

Kolumb wędrował przez Karaiby zamieszkane głównie przez lud Tainos. Interakcje między Hiszpanami a rdzenną ludnością początkowo były stosunkowo pokojowe, ale szybko zmieniły się w przemoc. Zapasy Kolumba i jego ludzi były niewystarczające i koloniści zaczęli napadać na rdzenne miasta w poszukiwaniu żywności. Kradli wszystko, co mogli, gwałcili kobiety, zabijali mężczyzn. Kolumb również był bezlitosny. Aby znaleźć złoto w korytach rzek, umieścił w ich pobliżu forty i brutalnie odstraszył mieszkającą tam ludność. Społeczności, które początkowo sprzymierzyły się z Hiszpanami, bardzo szybko zmieniły swój stosunek do Europejczyków.

Co więcej, ludzie Kolumba zaczęli cierpieć z powodu głodu i chorób. Napięcie rosło – koloniści zaczęli postrzegać swojego przywódcę jako agresywnego tyrana, który chce zdobyć sławę i odebrać każdy znaleziony samorodek złota. Kolumb był zdesperowany, by zachować kontrolę i przetrwać. Gdyby doszło do rozruchów, jego kariera – a nawet życie – byłyby skończone. Zezwolił więc kolonistom na przymuszanie rdzennych mieszkańców wysp do ciężkiej pracy. Doprowadziło to ostatecznie do wprowadzenia przez Hiszpanów okrutnego, sformalizowanego systemu dominacji – formy opresji bliskiej niewolnictwu.

Kolumb wyraźnie tracił kontrolę nad kolonią, więc hiszpańska królowa Izabela nakazała mu powrót do Europy i wyznaczyła nowych przywódców w Nowym Świecie. Funkcję tę początkowo pełnił Francisco de Bobadilla, który zmarł w 1502 roku, a następnie Nicolas de Ovando, potężny szlachcic przybyły do obu Ameryk z dużą liczbą statków i ludzi. Był zdeterminowany, by stłumić opór rdzennych społeczności, a także bardzo brutalny, przez co udało mu się odnieść sukces. Gubernatorstwo Nicolasa de Ovando jest dziś postrzegane jako moment, w którym hiszpańskie panowanie w obu Amerykach zostało przypieczętowane.

Był to punkt zwrotny w postrzeganiu Nowego Świata. Popularne opowieści o jego złocie i chwale zaczęły się rozprzestrzeniać i w ciągu trzech dekad od założenia przez Kolumba niewielkiej kolonii, tysiące ludzi opuszczało Europę każdego roku, pokładając wiarę w Ameryce i obietnicy jej bogactw. Głodni złota, chwały i sławy osadnicy pochodzili z różnych środowisk, ale stali się znani pod jednym wspólnym tytułem: konkwistadorzy.

Na premierę programu „Konkwistadorzy: powstanie i upadek” zapraszamy 8 grudnia o 21:00 na Polsat Viasat History. Kolejne odcinki w piątki o tej samej porze.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź TeleMagazyn.pl codziennie. Obserwuj TeleMagazyn.pl