Mieczysław Grąbka nie żyje. Wybitny aktor zmarł na moment przed 74. urodzinami

ZOBACZ ZDJĘCIA

O śmierci Mieczysława Grąbki poinformował dziennikarz filmowy i krytyk, Łukasz Maciejewski, który napisał:

Nie żyje Mieczysław Grąbka.
Aktorski Kraków coraz bardziej samotny. Bo przecież w pierwszym czytaniu, myśląc o Krakowie, o Starym Teatrze, wcześniej czy później, obok Treli, Nowickiego, Grałka, Józefczaka, Hudziaka, pojawiał się także i on, Mieczysław Grąbka.
Dopiero co, w mistrzowskim „Weselu” Klaty w roli Żyda dokonywał supermistrzowskiego wyczynu, tworząc nadkreację pośród wielu kreacji wybitnych.
Wiele lat temu, dokładnie to samo pisano o jego Nosie w inscenizacji „Wesela” dokonanej przez Jerzego Grzegorzewskiego.
Od „Wesela” do „Wesela” - teraz będzie pogrzeb.
Grąbka – charakterystyczność.
Kwintesencja charakterystyczności. W kinie, w teatrze, w telewizji. Warunki, fizyczność, głos.
Jowialny, tubalny głos, nie pomylisz z nikim. Tacy aktorzy są ważni, są potrzebni, zwłaszcza kiedy, jak Grąbka, są to także aktorzy znakomici.
Wiedzieli o tym reżyserzy, którzy obsadzali go zawsze. Najwięksi: Jarocki, Wajda, wspomniany Grzegorzewski, a po latach Jan Klata – grał w najważniejszych krakowskich spektaklach Klaty, a wcześniej Jarzyna – jego Ignacy w „Iwonie księżniczce Burgunda” to było królewskie wprowadzenie Jarzyny na teatralne salony.
Czuł formę, i w wyrazistej teatralnej formie czuł się najpewniej, również jako pedagog, reżyser wielu dyplomów. Znawca muzyki, historii musicalu, to Grąbce zawdzięczamy prapremierę „Chicago”, jeden z największych hitów w historii dyplomów Akademii Sztuk Teatralnych.
Aktor muzyczny to specjalny rodzaj nadwiedzy. Ucho ponad wszystkim. Ucho czuje rytm, wers, frazę.
I to właśnie była tajemnica Grąbki. Od „Z biegiem lat, z biegiem dni” Wajdy po udręczonego Kapitana z „Woyzecka” Mariusza Grzegorzka.
Muzykalność.
Także w kinie, bo przecież późno bo późno (za późno), ale odkryło go także kino. „Komornik”, „Wino truskawkowe”, „Ile ważny koń trojański”, czy – może przede wszystkim - „Vinci” Machulskiego. Kino miało rację. Nie było drugiego takiego Grąbki.
Kudłaty, kędzierzawy, przyciężkawy. A to przecież baletnica była.
Tańczył.
Scena z „Króla Lera” Klaty.
Lear-Grałek i Regan-Grąbka.
Stoją, patrzą, słyszą.
W szekspirowskim niebie opowiadają sobie teraz dowcipy.

Mieczysław Grąbka urodził się 12 kwietnia 1950 roku. Zmarł 1 kwietnia 2024 roku. W 1973 roku ukończył Wydział Aktorski PWST w Krakowie i w lipcu tego samego roku zadebiutował na teatralnych deskach. Od roku 1973 występował w Starym Teatrze w Krakowie. Wykładowca PWST w Krakowie, w latach 1994-96 prodziekan Wydziału Aktorskiego uczelni.

Na wielkim ekranie Mieczysław Grąbka po raz pierwszy pojawił się w 1972 roku, za sprawą roli w filmie Stanisława Różewicza pt. „Szklana kula”. Inne produkcje z udziałem aktora to m.in.:

• „Kobieta w kapeluszu”,
• „Zaproszenie”,
• „Śmierć jak kromka chleba”,
• „Wyrok na Franciszka Kłosa”,
• „Szczęśliwy człowiek”,
• „Vinci”,
• „Zakochany anioł”,
• „Komornik”,
• „Ja wam pokażę!”,
• „Joanna”,
• „Lęk wysokości”,
• „Yuma”,
• „Wszystkie kobiety Mateusza”

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź TeleMagazyn.pl codziennie. Obserwuj TeleMagazyn.pl