Jak zrozumieć mężczyznę?

Po jednym na but. A przy tym moja miłość rodziła się i umierała w pełnym cyklu: zachwyt - ekstaza - miłość głęboka - rozczarowanie - rozpacz - apatia - obojętność - akceptacja. W czasach studenckich byłem już bardziej rozważny. Traciłem głowę najwyżej raz w tygodniu. A dzisiaj? Hm... O ile dobrze pamiętam, ostatnio zakochałem się jakieś trzy lata temu.

Jeśli to nadal będzie się rozwijało w ciągu geometrycznym, następnym razem oberwę strzałą cholernego Amora gdzieś koło osiemdziesiątki. Wtedy też będę sznurował buty jakieś 20 minut - o ile oczywiście będę jeszcze kojarzył, że przed wyjściem z domu powinienem się ubrać. Całe szczęście, że nie jestem politykiem prawicy.

Niedawno przeczytałem w "Polsce" wywiad z Jackiem Kurskim, którego w dwa ognie wzięli Paweł Siennicki i Anita Werner. Na pytanie, czy będzie namawiał Zbigniewa Ziobrę do ślubu, pan Kurski odpowiedział: "Powtarzam mu, że w jego wieku na prawicy bycie kawalerem nie jest dobrym patentem. To udało się tylko jednemu człowiekowi, ale on się nazywa Jarosław Kaczyński. Limit kawalerów w wielkiej polityce już jest wyczerpany".

Wielki Polityk Prawicy (o ile nie jest Jarosławem Kaczyńskim) nie może przecież być kawalerem, a zwłaszcza starym kawalerem. O starokawalerstwie akurat tutaj nie może być mowy - w końcu Ziobro skończy niebawem zaledwie 38 lat, a Kaczyński dopiero 59. Jakże genialna w swej prostocie to myśl pana Kurskiego: kawaler w CV Wielkiego Polityka Prawicy nie jest dobrym patentem.

Wielki Polityk Prawicy wygląda w tej roli dość podejrzanie. Przecież to etat zarezerwowany dla zepsutego lewaka, pokrzywionego ideologicznie artysty albo pismaka czwartej kategorii, który wciąż nie zdążył stworzyć własnego kręgosłupa moralnego. Nie wiem, jakim cudem obaj politycy jeszcze nie stanęli przed ołtarzem. Są przecież męscy, błyskotliwi, przystojni. No i władni. A władza chwyta kobiety za serca bardziej niż diamenty.

Dowiedziałem się o tym zupełnie przypadkowo, gdy zastałem w redakcji moją znajomą, która zaśliniła się na widok przełożonego. Ów przełożony, człowiek o fizjonomii chłopka-roztropka, niezbyt pewny siebie cham bez poczucia humoru, wydawał mi się ostatnim facetem, którego kobieta może nazwać "sexy". A jednak. "No przecież on może z nami zrobić, co tylko zechce.

Czyż to nie podniecające?" - zapytała z wypiekami na twarzy. Do diaska, nie mam władzy, poselskiego mandatu (ten za złe parkowanie się chyba nie liczy) ani diamentów. A wy, panny po trzydziestce, zwłaszcza te bezdzietne - macie jakieś sensowne alibi? Tylko nie tłumaczcie się pokrętnie, że nie interesuje was Wielka Polityka. I nie próbujcie wykręcać się kotem, świnką morską albo chomikiem. Ten patent też jest już wyczerpany.