Jesteście wykształconymi, pracowitymi ludźmi

Kończy pan misję w Polsce i staje przed nowym wyzwaniem, budową dwóch hut w Indiach. Skąd pomysł, żeby tam inwestować?
Indie bardzo szybko się rozwijają. Jest to druga, najszybciej rozwijająca się gospodarka na świecie. Z szacun- ków indyjskiego rządu wynika, że zapotrzebowanie na stal w tym kraju wzrośnie z 60 mln ton obecnie, do 200-300 mln ton. Chcemy mieć udział w tym wzroście. Dlatego pla- nujemy budowę od podstaw dwóch zakładów o rocznej docelowej mocy produkcyjnej 12 mln ton każdy. Wydamy na tę inwestycję ok. 25 mld dol. Pierwszy etap zakończymy w 2012 r. Zdolności produkcyjne będą wtedy wynosić 6 mln ton.

W Polsce przedsiębiorcy narzekają, że nie da się szybko realizować inwestycji, bo przeszkadza biurokracja. Czy w Indiach jej nie ma?
Trudno mi robić porównania, ponieważ na razie nie mamy ani jednego zakładu w Indiach.
To dziwne, bo Lakshmi Niwas Mittal, prezes i główny udziałowiec ArcelorMittal, pochodzi z Indii.
Nie ma w tym nic zaskakującego, Koncern inwestuje tam, gdzie widzi zapotrzebowanie na swoje wyroby. Do tej pory nasze inwestycje koncentrowały się na Europie Środkowej i Wschodniej: w Rumunii, Polsce, Czechach itd., bo te gospodarki rozwijały się szybko, dzięki przystąpieniu do UE. Teraz czas na budowę zakładów w tych państwach, które stają się nowymi liderami gospodarki światowej.

Nie odpowiedział pan na pytanie o ocenę polskiej biurokracji...
Generalnie jesteśmy zadowoleni ze współpracy z polskim rządem. Wywiązaliśmy się ze wszystkich obietnic, które złożyliśmy pracownikom i rządowi, podpisując umowę o przejęciu Polskich Hut Stali. A rząd i UE skrupulatnie rozliczały nas z tego, czy realizujemy postanowienia tej umowy. Stąd liczne audyty w naszych hutach. Początkowo mieliśmy opóźnienia, które wynikały z konieczności zatwierdzenia zmian planów inwestycyjnych przez rząd polski i Unię Europejską. Opóźnienia te były jednak minimalne, więc nie mogę powiedzieć ani jednego złego słowa o polskich urzędach.

A co pan powie o polskich pracownikach?
Spotkałem w Polsce bardzo dobrze wykształconych, pracowitych i - co bardzo ważne - otwartych ludzi. Sądzę, że już jawicie się jako naród przedsiębiorczy i dzięki temu Polska nadal będzie się szybko rozwijać.

Był pan w Polsce trzy lata. Jakie różnice między Polską a Indiami najbardziej rzucają się w oczy?
Indie są krajem większym i bardziej zróżnicowanym pod względem kulturowym, obyczajowym, religijnym i językowym. W Polsce prawie wszyscy mówią tym samym językiem i wyznają tę samą religię. Drugą namacalną różnicą jest fakt, że Polska w porównaniu z Indiami jest krajem bogatym. Podział między bogatymi i biednymi nie jest tak wyraźny jak w Indiach. Następną różnicą jest to, że w Indiach system demokratyczny panuje od 60 lat, podczas gdy w Polsce dopiero od 19. Ludzie powinni cały czas uczyć się, jak najlepiej żyć w wolnym i demokratycznym kraju.

A różnice społeczne między waszym a naszym krajem?
Pierwsza, która przychodzi mi na myśl to ta, że u nas o wyborze małżonka decydują rodzice. Starają się znaleźć żonę czy męża w tej samej grupie społecznej.

Pan też tak znalazł żonę?
Tak i jestem szczęśliwy.

Smakowało panu nasze jedzenie?
Jestem wegetarianinem, dlatego też większości waszych potraw nie próbowałem, bo zawierają mięso. Polubiłem jednak zupy jarzynowe, macie też bardzo dobre ziemniaki.