Casanova Odcinek 2

Streszczenie odcinka

David Tennant i Peter O'Toole jako najsłynniejszy uwodziciel w młodości i pod koniec życia. Wraz z Casanovą (David Tennant) wędrujemy po ulicach dekadenckiej XVIII-wiecznej Wenecji i salonach przedrewolucyjnego Paryża, zaglądamy do Londynu epoki Jerzego III, by osiąść w Neapolu, gdzie serce uwodziciela zostało ostatecznie złamane. Oto wiek rozumu i nauki, hazardu i galanterii, przyjemności i poniżenia - Casanova ma to wszystko i zajmuje się tym wszystkim. Jest skrzypkiem, księdzem, graczem, intelektualistą, chłopem i szlachcicem, bogaczem i biedakiem. Nade wszystko jest kochankiem. Seks jest mu potrzebny do życia jak tlen. Ale nigdy nie jest to seks przypadkowy: Casanova oddaje się miłości całym sobą i kocha totalnie - choć krótko. Sypia z damami i kurtyzanami, aktorkami, nawet z zakonnicą. Goni szczęście, którego zaznał tylko raz, za to w wymiarze absolutnym: z jedyną prawdziwą miłością, Henriettą. 44 lata później Casanova (Peter O'Toole), wydalony z Wenecji, jest bibliotekarzem w cudzym zamku - i jest umierający. Pojawia się Edith, pokojówka. Jest w niej coś, co budzi w Casanovie dawne namiętności. Starzec postanawia przed śmiercią odnaleźć swą jedyną prawdziwą ukochaną... "Niech was nie zmyli początkowa wenecka scena balkonowo-gondolowo-łóżkowa. To nie kolejna swawolna opowiastka o przygodach w pościeli, ale dynamiczna, podnosząca na duchu i zarażająca nieodpartym humorem historia niezwykłego życia, sfilmowana w autentycznych wnętrzach i plenerach, z naprawdę wzruszającą rolą Petera O"Toole'a" - pisał recenzent "New York Timesa". - "Próżno tu jednak szukać zbyt wielkiego przywiązania do realizmu historycznego. Ten Casanova ma współczesny ton widoczny w wyjątkowej rozmowie od serca między Casanovą a Grimanim tuż przed ich pojedynkiem, w kolorowej scenie przyjęcia rozpiętej gdzieś między walcem a punkiem, we współczesnej muzyce". Rola młodego Casanovy zaważyła na karierze Davida Tennanta: scenarzysta miniserialu był tak zachwycony efektami pracy na planie, że gdy później został wiodącym scenarzystą Doktora Who, wymógł na producentach zaangażowanie aktora do roli dziesiątego z kolei wcielenia doktora. A ono przyniosło Davidowi ogromną popularność. Serial nominowany był do trzech nagród BAFTA i do Satellite Awards, a zdobył dwie nagrody Royal Television Society (za kostiumy i zdjęcia).