- streszczenia odcinków

USA 2008
  • Wkrótce okazuje się, że budynek nie jest tak bezpieczny, jak początkowo zakładano. Ponieważ żołnierzom z batalionu przydzielono tylko jednego tłumacza, regularne wysyłanie patroli w miasto jest bezcelowe. Podczas patrolów okazuje się, że lista problemów, z którymi borykają się Irakijczycy jest znacznie dłuższa niż myślą marines. Żołnierze chcą pomóc, ale przeszkadzają im w tym sprzeczne rozkazy dowódców, brak dostaw artykułów pierwszej potrzeby, brak dyscypliny lokalnej ludności oraz kulturowe nieporozumienia. Colbert martwi się, że jego przyjaciel Kocher został zdegradowany. Ficka denerwuje coraz bardziej brak planu działań w Bagdadzie i odmawia wykonania rozkazu, który naraziłby jego ludzi na zbyt wielkie ryzyko. Oddział dowiaduje się, że kolejna noc jest ostatnią, jaką spędzą w stolicy i urządza sobie wieczór pożegnalny na stadionie piłkarskim. Potem wyrusza na południe do opuszczonej bazy armii irackiej, aby zorientować się jak wygląda sytuacja na miejscu. Pochopny entuzjazm Fernando przynosi tragiczne skutki. Żołnierze dokonują inwentaryzacji, wspominają swój pobyt w Iraku i nieporozumienia, które ostatecznie wyjaśniono podczas gry na boisku. "Pismak" żegna się z nimi, ale zanim odjedzie, przeprowadza bardzo ciekawą rozmowę z Ferrando. Jeden z marines pokazuje innym film, który nakręcił w Iraku. Przed wylotem wszyscy wspominają wspólne przeżycia.

  • W tym samym czasie, Ferrando informuje oficerów, że jego odpowiednik z pułkowego zespołu uderzeniowego został zdymisjonowany pomimo realizacji wszystkich wyznaczonych celów. Jego przemowę bierze sobie do serca "Encino Man", który oświadcza Fickowi, że nie wolno im odtąd kwestionować rozkazów dowódcy. Pierwsza misja Batalionu Zwiadowczego polega na zabezpieczeniu kolumny cywilów, którzy wzdłuż autostrady uciekają z oblężonego Bagdadu. Żołnierze współczują lokalnej ludności i starają się pomóc, co skłania Ficka do przemyśleń. Colbert i inni mają nadzieję, że wojna skończy się wraz ze zdobyciem Bagdadu. Ta myśl niepokoi Ferrando, który nie może doczekać się walki. Po spotkaniu ze starym znajomym, który opowiada przerażające historie o rezerwie Korpusu Piechoty Morskiej, Pierwszy Batalion Zwiadowczy kieruje się do Baquby, miasta leżącego na północ od Bagdadu, w którym broni się irackie wojsko. Operacja ma być przeprowadzona wspólnie z rezerwą. Nie licząc kilku wpadek, misja kończy się sukcesem, a żołnierze biorą kilku Irakijczyków do niewoli. Niestety, rezerwiści oskarżają sierżanta Erica Kochera (Owain Yeoman) z kompanii Bravo 3 i podległych mu żołnierzy o złe traktowanie jeńców. Pierwszy Batalion Zwiadowczy zawraca do Bagdadu, nie wiedząc, jakie zadania czekają go w stolicy.

  • Po raz pierwszy zwiadowcy mogą wykorzystać swoje umiejętności i zebrać informacje wywiadowcze od irackich cywilów, którzy informują ich o zastawionej przy moście zasadzce. Żołnierze nie jadą na konfrontację, bo operację bojową przeprowadza znacznie lepiej wyposażony oddział uderzeniowy, którego lekkie pojazdy opancerzone starają się zdobyć most. Ponieważ dowództwo jest przekonane, że niebezpieczeństwo zniknęło, grupa Colberta otrzymuje rozkaz, aby poprowadzić kompanię Bravo przez most. Żołnierze szybko przekonują się, że Irakijczycy przygotowali dla nich więcej niespodzianek, ale pod kierownictwem Colberta udaje im się wyjść z potyczki bez szwanku. Po przegrupowaniu wojsk kompania Bravo ma za zadanie podjąć kolejną próbę zajęcia mostu. Na czele operacji znajduje się oddział Bravo 3, który także ponosi klęskę. Następnego dnia rano Pierwszy Batalion Zwiadowczy ogląda zwłoki mężczyzn, którzy ostrzeliwali ich poprzedniej nocy i ze zdumieniem zauważa, że nie tak wyobrażali sobie wroga. Kompania Bravo prze na północ w kierunku miasta Al Muwafaqiyah, gdzie ma za zadanie zabezpieczyć inną drogę i zniszczyć pozycje Gwardii Republikańskiej, której kwatera mieści się niestety w jedynej lokalnej szkole. Pomimo próśb Colberta, aby strzelać tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, kompania Bravo po raz kolejny wymierza w kierunku cywilów. Jadąc na północ, żołnierze są przybici ostatnimi wydarzeniami.

  • Porzucony przy drodze wóz z zaopatrzeniem został splądrowany i zdemolowany, co sprawia, że kompania może wydawać tylko jeden posiłek dziennie. Niezadowoleni żołnierze skarżą się dowództwu. Oddział Alpha otrzymuje rozkaz, aby rozpocząć inną operację. Ma odzyskać ciało żołnierza piechoty morskiej, który został porwany i zamordowany w Ah Szatrze. Na miejsce przyjeżdżają świetnie wyszkoleni przez CIA żołnierze z irackiej armii, którzy szybko opuszczają miasto. Pomimo ostrego ostrzału, Kompania Bravo naciera na północ, równając z ziemią wszystkie napotkane osady. Po drodze Trombley rehabilituje się w oczach kolegów. Oddział Alpha wyrusza na Ah Shatrę, a kompania Bravo okopuje się na przedmieściach miasta Al Hayy. Żołnierze zastanawiają się, w jaki sposób należy zatrzymywać lokalne samochody, ale mają świadomość, że granica pomiędzy zachowaniem ostrożności a podejmowaniem ryzyka jest bardzo cienka. Kompania Bravo ustępuje miejsca oddziałowi Alpha, co stawia celowość operacji pod Ah Shatra pod znakiem zapytania.

  • Niedługo potem, na miejscu zjawia się oddział uderzeniowy, który równa całą osadę z ziemią. Zwiadowcy są wzburzeni. Po otrzymaniu nowych rozkazów kompania Bravo wyrusza w kierunku miasta Ar Rifa, gdzie Fick stara się opanować niebezpieczną sytuację sprowokowaną przez "Encino Mana", który rozkazał artylerii ostrzelać niewidoczny cel. Kompania Alpha ostrzeliwuje miasto, a Ferrando wydaje nowy rozkaz wojsko ma przegrupować się 40 km dalej i zająć lotnisko kontrolowane przez czołgi irackiej Gwardii Republikańskiej. Operacja przebiega z problemami. Jedna z ciężarówek z zaopatrzeniem zostaje pomyłkowo trafiona przez amerykanów. Fernando rozkazuje, aby porzucić pojazd przy drodze. Dowódca jest niezadowolony, że kompania Alpha zbyt wolno posuwa się naprzód i wyczekuje na posiłki obiecane przez brytyjskich spadochroniarzy, którzy obiecali ostrzelać lotnisko. Ferrando rozkazuje kompanii zająć obiekt pod osłoną nocy. Podczas operacji żołnierze mają traktować każdego Irakijczyka jak wroga. Trombley bierze sobie rozkaz do serca i oddaje strzał do dwóch irackich chłopców i ich wielbłądów. Kompania Bravo zajmuje lotnisko, nie tracąc ani jednego żołnierza. "Kapitan America" postanawia zniszczyć hangary i rozkazuje ostrzelać widoczne w oddali domy. Postrzeleni przez Trombley'a chłopcy zostają przeniesieni do namiotu Fernando przez doktora Bryana (Jonah Lotan) i dowódców grup, którzy mają nadzieję, że rannych uda cię przetransportować do szpitala polowego. Fernando szczegółowo wyjaśnia im, że jest to niemożliwe. W końcu jednak godzi się na transport. Trombley zostaje poinformowany, że zostanie wszczęte śledztwo w jego sprawie i zaczyna obawiać się o Colberta, który rozkazał rozpoczęcie ostrzału.

  • Jego żołnierze walczą w potyczce z irackim wojskiem, który broni mostu na peryferiach miasta. Po rozmowie z Mattisem, niecierpliwym generałem brygady (Robert John Burke), Ferrando wydaje rozkaz, aby kompania Bravo przekroczyła Eufrat następnej nocy. Plan zostaje zrealizowany, a żołnierze zajmują Nasiriję za dnia niemal bez walki. Jedyny niebezpieczny strzał zostaje oddany z pustego samochodu z broni AK-47 do dowódcy trzeciego plutonu "Kapitana America" McGrawa (Eric Nenninger). Kompania Bravo zmierza w kierunku Mezopotamii, zostając daleko w tyle za pozostałymi oddziałami. Powodem tego jest błędny rozkaz wydany przez dowódcę kapitana "Encino Mana" Schwetje'a (Brian Patrick Wade), który zwala całą winę na Colberta. Żołnierze podejmują po raz pierwszy walkę pod Al Gharraf, gdzie Trombley zabija pierwszego napastnika. Upojony zwycięstwem pluton, który poniósł minimalne straty w ludziach świętuje zwycięstwo. Wszystkich nie opuszcza dobry humor, pomimo rozkazów sierżanta Sixtasa (Neal Jones), który wzywa żołnierzy, aby regulaminowo ogolili się. Wspominając pierwszą walkę, Ferrando przyznaje, że nie bał się odpowiadać Irakijczykom ogniem, ale nie chciał podpaść generałowi. Tej nocy niczego nie musi się obawiać.

  • W obozie Mathilda, marines z pierwszej kompanii zwiadowczej Bravo walczą z nudą, ściskiem w namiotach, deficytem podstawowych produktów, ostrym drylem, niekompetencją dowódców, pustynnym wiatrem, ostrzałem ze strony ekspresu do kawy i plotkami o śmierci J-Lo. Z nadzieją czekają na rozkazy porucznika Stephena "Godfathera" Ferrando (Chance Kelly), szorstkiego dowódcy Pierwszego Batalionu. Dołącza do nich reporter Evan "Skryba" Wright (Lee Tergesen) z magazynu Rolling Stone, który będzie towarzyszyć w Humvee'm żołnierzom z drugiego plutonu. Dowódcą grupy jest Brad "Iceman" Colbert (Alexander Skarsgård). Wóz prowadzi Ray Person (James Ransone), a na tylnym miejscu siedzi kapral - James Trombley (Billy Lush). Po niespodziewanej dostawie hurtowych ilości pizzy, żołnierze opuszczają obóz przejściowy i wsiadają do Humvee. Po przekroczeniu północnej granicę Iraku, jadą na spotkanie z niepewnym losem.

Nowsze Starsze

Ocena społeczności: - Głosów: 0

Generation Kill: Czas wojny w telewizji

ZwińRozwiń

Logowanie

Jeżeli nie posiadasz konta, zarejestruj się.

×