Ginące cywilizacje Odcinek 1 - Dakota. Na szlaku Wielkiej Stopy

Streszczenie odcinka

Nazwę "Siuksowie" wymyślił jeden z francuskich traperów, oni sami mówią o sobie: naród Lakota. Żyją w Południowej Dakocie. Od wieków. Świat jest dla nich kręgiem, w który trzeba się wpasować. Ich naród to krąg utworzony przez wiele gniazd, w których chowają swe dzieci zgodnie z prawami Wielkiego Ducha. Coraz trudniej im jednak przestrzegać tych praw i żyć w całkowitej zgodzie z naturą. Biali zmienili ich świat. Najpierw gorączka złota, potem budowa kolei żelaznej wyzuły ich z ziemi. Wybijanie bizonów dla rozrywki pozbawiło ich środków do życia. Znaleźli się w rezerwatach, gdzie cierpieli niewyobrażalną nędzę. W 1890 roku jeden z wodzów Lakota został ujęty przez Amerykanów, a następnie zabity. Jego ludzie oddali się pod opiekę Wielkiej Stopie. Ten, by uniknąć losu współplemieńca, swoich wojowników, kobiety i dzieci oraz tych, którzy szukali u niego pomocy, zabrał z rezerwatu w wędrówkę na Północ. 29 grudnia Lakota dotarli do Wounded Knee. Tam dopadli ich amerykańscy żołnierze. Rozgorzała bitwa. W rzeczywistości była to bezwzględna masakra Indian. W krótkim czasie zginęli wszyscy wojownicy Wielkiej Stopy, on sam, a potem kobiety i dzieci, łącznie 283 osoby. Ta krwawa łaźnia stała się dla narodu Lakota najważniejszym wydarzeniem w ich współczesnej historii, wydarzeniem, którego nie zapomną i dotąd nie wybaczyli. W grudniu 1990 roku, w setną rocznicę tragicznej bitwy, kilkudziesięciu Lakotów ruszyło konno szlakiem Wielkiem Stopy, by dotrzeć do Wounded Knee, na miejscu masakry utworzyć krąg, a potem pomodlić się pod pomnikiem wzniesionym na zbiorowej mogile. Musieli pokonać 250 km w ponaddwudziestostopniowym mrozie, przez kopny śnieg, po lodzie. Przewodził im Patrzący Koń, opiekun świętej fajki, którą oddała Lakotom kobieta Białego Byka. Pośród mężczyzn znalazł się siedmioletni Josh Guerrero. Chłopczyk dotrzymał kroku dorosłym, zniósł wszystkie trudy wędrówki. Tak dokonała się jego inicjacja, pasowanie na wojownika, które napełniło dumą wszystkich Lakota, jako świadectwo tego, że ich dzieci pragną podtrzymywać narodowe tradycje. Ekipa filmowa towarzyszyła jeźdźcom w tamtej drodze, a następnie przybyła do Lakotów siedem lat później. Znów trwały przygotowania do wędrówki szlakiem Wielkiej Stopy. Josh jednak nie miał zamiaru w niej uczestniczyć. W końcu w drogę z Briger - początku szlaku bohaterskiego wodza - udała się tylko dziewczyna i trzech młodzieńców. Po drodze dołączyło jeszcze kilkunastu jeźdźców. Kate mimo to była szczęśliwa i przed mikrofonami KILI, rozgłośni radiowej Lakotów z pasją opowiadała o wędrówce, którą młodzież pragnie przywrócić dawne wartości. Biedna egzystencja w rezerwatach, bezrobocie, brak perspektyw rozbudzają w młodych Lakota agresję, popychają ku alkoholizmowi i narkomanii. Josh, jeszcze kilka lat temu tak dzielny i pełen godności, teraz - by pomodlić się do Wounded Knee - jedzie rozleniwiony i obojętny na tylnym siedzeniu samochodu i nie potrafi powiedzieć, co dzisiaj znaczy dla niego Lakota.