II wojna światowa na Bałkanach Odcinek 3 - Żołnierze, rewolucjoniści i kolaboranci

Streszczenie odcinka

W roku 1942 media wolnego świata zaczynają wychwalać generała Drażę Mihailovicia, przywódcę ruchu oporu w Jugosławii. Kim był Draża Mihailović? Urodził się w roku 1893 w Ivanjicy. W wojnach bałkańskich i pierwszej wojnie światowej był oficerem serbskiego wojska. Po pierwszej wojnie światowej został jednym z nielicznych oficerów sztabu generalnego. Był dowódcą batalionu Gwardii Królewskiej, a także profesorem na Akademii Wojskowej w Belgradzie. Zajmował się walką podjazdową, czyli czetnicką. Jako pierwszy podniósł ją do poziomu - z taktyki do strategii. Na wieść o ludobójstwie w Niepodległym Państwie Chorwackim Mihailović wysyłał pomoc przez Drinę. Uważał, że najważniejsza jest obrona narodu przed ludobójstwem, a pozostałe akcje należy korelować z działaniami zachodnich sojuszników. Planom Mihailovicia zagrażało pojawienie się zbrojnych formacji partii komunistycznej partyzantów. Celem czetników była walka wyzwoleńcza, a komunistów walka o władzę, czyli rewolucja. Żeby ukryć swój cel, komuniści głosili hasło walki wyzwoleńczej. Sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii Jugosławii był Chorwat Josip Broz Tito. Do Moskwy pierwszy raz wyjechał w roku 1934. Wyróżnił się w stalinowskich czystkach, denuncjując najbliższych współpracowników, nawet żonę. Osiwiał w ciągu jednej nocy w 1938, myśląc, że na niego też przyszła kolej. Jednak Stalin go oszczędził i dwa lata później postawił na czele Komunistycznej Partii Jugosławii, KPJ. Wybór był ograniczony, gdyż większość z ponad pięciuset jugosłowiańskich komunistów znajdujących się w Związku Sowieckim już zlikwidowano.