Narodziny Europy

Lawa wydobywająca się z gigantycznych wulkanów - taki widok przedstawiała nasza planeta 4 miliardy lat temu. Przez następne tysiąclecia Ziemia się wychładzała, stając się w końcu "błękitną planetą", którą dziś znamy. Tak narodziła się również Europa, która jednak nigdy nie przestała ewoluować. Ale "piekielny" ogień wydobywajacy się z kraterów wciąż decyduje o jej dzisiejszym kształcie. W południowych Włoszech i Islandii wulkaniczne "bomby zegarowe" cały czas tykają. Najbardziej przerażający, europejski superwulkan - Wezuwiusz - może się obudzić, zagrażając wybuchem tak ogromnym, że zdmuchnie Europę z powierzchni Ziemi. Jednym z największych kataklizmów w Europie był właśnie wybuch Wezuwiusza w 79 roku naszej ery. Świadczą o tym setki zachowanych ciał w Pompejach. Byli to mieszkańcy starożytnego cesarstwa rzymskiego, których spotkał apokaliptyczny koniec. Zginęli w jednej chwili, w dniu, kiedy do ich domów zawitało dosłownie piekło. Miasto i ludzie skamienieli zalani przez lawę i popiół wydobywające się z Wezuwiusza. Pytanie, czy coś takiego może się powtórzyć? Współczesny Neapol wciąż żyje w cieniu potężnego wulkanu. Zaledwie dekadę temu Islandczycy doświadczyli dramatyczniejszego przykładu siły wulkanów. Podwodne erupcje stworzyły nową wyspę na morzu. Nazwana została imieniem giganta ognia z mitologii nordyckiej - Surtsey. Po kilku miesiącach wyspa rozrosła się do ponad dwóch kilometrów kwadratowych. Od tamtej pory mchy, porosty, a nawet krzewy skolonizowały wyspę. Jest tu mnóstwo ptaków, w glebie pojawiły się dżdżownice. Na jałowej, wulkanicznej wyspie pojawiło się życie. Bogata w minerały gleba wulkaniczna stała się żyznymi terenami rolniczymi. I to jest właśnie jeden z powodów, dla których ludzi zawsze ciągnęło do osiedlania się w pobliżu wulkanów. Akceptują ryzyko życia na hubce i krzesiwie - do czasu, gdy polecą iskry. Ogień z głębi Ziemi był i jest jest siłą odgrywającą ogromną rolę w kształtowaniu przeszłej i obecnej Europy. Wulkany zniszczyły sporą część Europy tylko przez pokrycie jej terenów lawą i popiołem. Całe populacje musiały opuścić swoje domy i przenieść się w inne miejsca. To samo może się zdarzyć w przyszłości. Niektóre z wulkanów, np. Etna czy Stromboli, wybuchają nieustannie także w naszych czasach. Inne gromadzą swoją furię przez setki lub tysiące lat. Wszystkie symbolizują paradoks Matki Natury. Nie tylko niszczą, ale również tworzą nowe lądy i nowe życie, dostarczając żyznej gleby, bogatej w minerały.