Nieznane oblicze Atlantyku Odcinek 3

Streszczenie odcinka

Kolejny odcinek dokumentu o krajach położonych na zachodnich krańcach Europy, które zawdzięczają łagodny klimat Atlantykowi, przynoszącemu tu ciepłe wody aż z Karaibów. W Szkocji nie brak miejsc, gdzie nadal rządzi przyroda. Jej najwyższy szczyt, Ben Nevis, często tonie w chmurach. Choć ma tylko 1340 m wysokości, dominuje nad okolicą. Szkocja to kraina wrzosowisk, wąwozów porośniętych lasami, głębokich jezior polodowcowych. Choć Szkocja leży na tej samej szerokości geograficznej co południowa Alaska, klimat ma łagodny i wilgotny. To dlatego, że pogodę kształtuje tu Atlantyk. Najdalej na południe wysuniętym krańcem Szkocji jest półwysep Galloway. Zaledwie 40 km dzieli jego latarnię morską od wybrzeży Irlandii. My rozpoczniemy podróż po Szkocji 160 kilometrów na północ od Galloway, w lesie Knapdale. Żyje tu bóbr europejski, który różni się od swojego amerykańskiego kuzyna, choć wygląda i zachowuje się bardzo podobnie. Na całym zachodnim wybrzeżu Szkocji głęboko w ląd wrzynają się fiordy. Powstały 10 tysięcy lat temu, gdy po stromych zboczach gór spływały szybko topniejące lodowce i żłobiły w skałach głębokie niecki. Wyspy Owcze leżą 250 km na północ od Szkocji. Archipelag liczy 18 wysp. Surowy, wulkaniczny krajobraz pogłębia wrażenie osamotnienia. Podobnie jak Azory, od których rozpoczęliśmy podróż, Islandia stanowi część podwodnego łańcucha górskiego znanego jako Grzbiet Śródatlantycki. Większość szczytów ukrywa się w oceanie, ale niektóre wypiętrzyły się, tworząc wyspy: między innymi Azory i Islandię. Islandia znajduje się w miejscu, gdzie ścierają się wielkie płyty tektoniczne: europejska i amerykańska. Niemal w każdym miejscu wyspy wybucha para, sygnał aktywności wulkanów kipiących pod powierzchnią. Nigdzie na świecie nie ma tylu gejzerów, co w Islandii. Duże jeziora Islandii także przyciągają ptaki. Za nami niezwykła podróż przez Atlantyk i jego europejskie brzegi. Wyruszyliśmy z Azorów, archipelagu dziewięciu wysp wulkanicznych, najdalej na południowy zachód wysuniętym krańcu Europy. Południowo - zachodnie wybrzeża Wielkiej Brytanii wyznaczają granicę między ciepłym południem a chłodną północą. Zobaczyliśmy tam gatunki, które wolą północne wybrzeża Atlantyku. Wilgotny klimat północy kształtuje też fantastyczny krajobraz Irlandii i Szkocji. Regiony położone na wschodnich krańcach Atlantyku wiele łączy, ale też wiele różni. Latem w zachodniej części Hiszpanii często panuje susza, podczas gdy Bretania cieszy się opadami deszczu. Te same gatunki zwierząt występują w różnych krajach. Najczęściej spotykane to jelenie szlachetne i wydry. Zdarza się jednak, że określone gatunki przetrwały zaledwie w kilku regionach Europy. Czasem - tylko w jednym. Każdy kraj jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Ma swój własny charakter, krajobraz i formy życia. Wszystkie jednak łączy jedno - ukształtował je Atlantyk.