Notacje Odcinek 850 - Krzysztof Wyszkowski. Czarna teczka

Streszczenie odcinka

Krzysztof Wyszkowski (ur. 10 listopada 1947 r. w Mrągowie) - polski publicysta, działacz opozycji w PRL, doradca premierów Jana Krzysztofa Bieleckiego oraz Jana Olszewskiego. Ukończył w 1961 r. Szkołę Podstawową nr 15 w Olsztynie. Podjął później naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 2 w tym mieście, którą przerwał po dwóch latach. Od 1963 r. pracował zawodowo, m.in. jako robotnik w Miejskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego w Olsztynie, później był operatorem spychacza, konwojentem, ajentem stacji benzynowej i pracownikiem Olsztyńskich Zakładów Samochodowych. W połowie lat 70. zamieszkał w Trójmieście. Od 1977 r. współpracował z Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. Rok później był współzałożycielem Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, opracował deklarację WZZ. Pod koniec lat 70. zajmował się wydawaniem publikacji drugiego obiegu. W 1980 r. uczestniczył w strajku sierpniowym w Stoczni Gdańskiej. W 1981 r. był sekretarzem redakcji "Tygodnika Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego został zatrzymany 13 grudnia 1981 r. w Grand Hotelu w Sopocie, następnie internowany w Strzebielinku, gdzie prowadził kilkudniową głodówkę protestacyjną. W sierpniu 1982 r. uciekł, pozostając w ukryciu. W lipcu 1983 r. tymczasowo aresztowany, zwolnienie uzyskał na mocy amnestii. Współpracował z prasą podziemną, umieszczając swoje teksty w "Tygodniku Wojennym". W maju i sierpniu 1988 r. uczestniczył w strajkach w Stoczni Gdańskiej. W 1989 r. z ramienia Video Studio Gdańsk był obserwatorem obrad Okrągłego Stołu. W tym samym roku został kierownikiem działu politycznego w "Tygodniku Solidarność". W roku 1990, pomimo sporów z Lechem Wałęsą, poparł go w wyborach prezydenckich, uważając, iż nie było lepszego kandydata, który ubiegał się wtedy o to stanowisko. Wszedł także w skład jego sztabu wyborczego. W latach 1991 - 1992 był doradcą premierów Jana Krzysztofa Bieleckiego i Jana Olszewskiego. Od 1990 r. należał do Kongresu Liberalno - Demokratycznego, z którego wystąpił w 1992 r. W wyborach parlamentarnych w 1993 r. bez powodzenia kandydował do Sejmu z 1. miejsca gdańskiej listy Koalicji dla Rzeczypospolitej (otrzymał 5578 głosów).