Okupacja 1968 Odcinek 2 - Czerwona róża

Streszczenie odcinka

Pięciu reżyserów z pięciu krajów, 50 lat po okupacji w Czechosłowacji postanowiło swarzyć film dokumentalny opowiadający o tamtych wydarzeniach. Wybrali pięć historii, aby pokazać "Operację Dunaj" z nowej perspektywy. To odcinek o tym, co w 1968 roku działo się na Węgrzech. W sierpniu 1968 roku Armia Węgier dostała rozkaz zajęcia południowych rejonów Czechosłowacji. Terytorium to przed zawarciem traktatów pokojowych po wojnach światowych było historycznie węgierskie. Węgierskim żołnierzom nakazuje się okupować terytorium zamieszkane w większości przez ludność węgierską. Gdyby dowódcy nie osiągnęli porozumienia, mogliśmy przejąć Koszary Wojskowe Im. Istvana Dobo. W nich żołnierze spędzili sporo czasu. Film "Operacja 1968" to historia okupacji oczami okupantów. Głównym pytaniem stawianym w filmie jest: jak jednostka - obywatel Europy może zachować się w konfrontacji z historycznym wydarzeniem? Jak ważne w takich momentach są odpowiedzialność, własny punkt widzenia, moralność. W filmie przyjrzymy się żołnierzom różnych nacji, słuchając, co mają do powiedzenia zwykli szeregowcy, ale także dowódcy. Mozaika subiektywnych portretów utworzy jeden pełnometrażowy film dokumentalny odzwierciedlający poglądy, sytuację polityczną oraz moralność ludzi tamtych czasów. Wojska węgierskie przekroczyły czechosłowacką granicę dwudziestego sierpnia 1968 roku. Stało się to na polecenie Sowietów, którzy nakazali zająć południową część kraju, zamieszkaną głównie przez Węgrów. Operacja planowana była pod kryptonimem "Czerwona róża" i zakładała przejęcie strategicznie ważnych dla Czechosłowaków koszar. Wskutek działań żadna ze stron nie poniosła strat, aczkolwiek wydarzenie to znacząco wpłynęło na życie wielu jego uczestników. Film opowiada o relacjach międzyludzkich: w epizodach przedstawia przyjaźń i miłość; relacje, które powstały, umocniły się albo bezpowrotnie się skończyły podczas trzymiesięcznej okupacji. Głównym bohaterem jest węgierski żołnierz, który dzięki udziałowi w wojskowej operacji zyskał dwie najistotniejsze w życiu rzeczy przyjaźń i miłość. Właśnie podczas działań wojennych spotkał żyjącego na Słowacji węgierskiego rolnika, który został jego największym przyjacielem; a korespondencja, którą prowadził ze swoją ukochaną, która została na Węgrzech, umocniła ich młode uczucie, co ostatecznie skończyło się ślubem. Pomimo cenzury, przez ręce której przechodziła cała korespondencja, listowne zwierzenia pary kochanków perfekcyjnie oddają uczucia żołnierza i oddalonej od niego ukochanej. Na potrzeby filmu, nasz bohater, były kierowca wojskowy, jeszcze raz pokona tę samą drogę, którą przemierzał w 1968 roku, by złożyć kwiaty na grobie swojego przyjaciela (tak jak robi to co roku) i uściskać jego potomstwo, które w tamtych czasach z dziecięcej ciekawości zapuszczało się w pobliże obozu okupacyjnej armii w pobliskim gospodarstwie. Będzie to swoisty film drogi, podróż w przestrzeni i czasie. Chęć odwiedzin motywuje bohatera do podróży, podczas której spotka wielu byłych towarzyszy broni, którzy pomogą mu zrekonstruować najważniejsze wydarzenia ich wspólnej wędrówki, które żyją w ich wspomnieniach nawet pół wieku później. Inscenizowane epizody rozgrywające się w trakcie podróży, zawieszone pomiędzy kinem dokumentalnym a fabularnym, utworzą ciekawy, dowcipny, ale czasami też bolesny obraz życia. Epizody te przedstawiać będą między innymi sceny z życia rodziny, która została w ojczyźnie, sceny z dziewczynami, żyjącymi na czechosłowackiej wsi, zawieranie przyjaźni czy codzienne sytuacje z żołnierskiego życia w warunkach polowych.