Piwo od kuchni

"Piwo od kuchni" to seria dla wszystkich miłośników piwa, którym wydawało się, że wiedzą dużo na temat ulubionego trunku? Historia piwa jest równie stara jak dzieje pierwszych cywilizacji. Pierwsze wzmianki o bursztynowym trunku pochodzą z drugiej połowy IV tysiąclecia p. n. e. z Bliskiego Wschodu. Za ojców piwa uważani są Sumerowie. Sztukę piwowarstwa opanowali też Egipcjanie i Babilończycy. Wyjściowym składnikiem, z którego powstawało piwo, były ziarna jęczmienia i pszenicy - i tak jest do dziś. Jego smak był modyfikowany w zależności od dodatków, jakie dany lud sobie upodobał i z jakimi eksperymentował - np. miodu czy przypraw korzennych. Niemal wszystkie starożytne ludy znały i wytwarzały piwo. Do rozpowszechnienia piwa na początku naszej ery przyczyniły się ludy barbarzyńskie, zamieszkałe na ternach dzisiejszej Francji i Niemiec, a także Skandynawii. Celtowie zamieszkujący Irlandię opracowali własne techniki browarnictwa. Im zawdzięczamy technikę słodowania piwa i przyspieszania fermentacji. Wraz z nastaniem chrześcijaństwa warzenie piwa stało się przywilejem mnichów. Kluczowym momentem w rozwoju złocistego trunku było dodanie do niego chmielu zamiast stosowanych dotąd mieszanek ziołowych. Zauważono, że chmiel doskonale konserwuje piwo, a dodatkowo wzbogaca jego smak. Piwowarnie kwitły, a wraz z nimi miasta, w których powstawały. W wieku XVI ustanowiono prawo, które jasno określało główne zasady produkcji piwa oraz mówiło o jego czystości. Składnikami, z których mogło być wytwarzane piwo, stały się chmiel, jęczmień i woda. To prawo obowiązuje do dziś. Kolejnym momentem zwrotnym było odkrycie metody fermentacji w niskich temperaturach - tzw. fermentacja dolna. Następnie w XIX wieku uczony Ludwik Pasteur odkrył metodę pasteryzacji piwa, dzięki czemu bursztynowy trunek mógł być zdecydowanie dłużej przechowywany. Natomiast uczony Christian Hansen udoskonalił proces fermentacji piwa poprzez wprowadzenie do niego drożdży.