Planeta lasów Odcinek 24 - Królestwo jałowców

Streszczenie odcinka

W niektórych regionach Starego Świata rośnie ascetyczny las. Wyłania się w odległych, osamotnionych miejscach, spieczonych promieniami słońca bądź okrytych płaszczem zimy. Ten las, przystosowany do skrajności klimatycznych, może przetrwać kaprysy wciąż zmieniającej się pogody. Pośród gałęzi i u podnóża drzew żyją rozmaite, zahartowane w trudnych warunkach zwierzęta. Miejscowe gatunki w niezwykły sposób przystosowały się do wymagającego środowiska, w którym życie ułatwiają im jedynie jałowce. Lasy jałowcowe rosną w regionie śródziemnomorskim, na obszarach kontynentalnych Europy i całej półkuli północnej. Najrozleglejsze i najlepiej zachowane porastają wysokie równiny Półwyspu Iberyjskiego. Te szczególne lasy, obok sawann Afryki i Ameryki Południowej, należą do najmniej zwartych lasów na świecie. Jałowce jakby szanowały przestrzeń wokół siebie, doceniając dystans dzielący je od sąsiadów. Tworzą otwarte zalesione ekosystemy w zimnych i suchych regionach skalistych o ubogich glebach. Ale nawet na tak odsłoniętych terenach drzewa jałowca mogą osiągać do 20 metrów wysokości. W tak pełnym przestrzeni lesie doskonale czuje się jeden z największych europejskich drapieżników. Wilk. Las jałowcowy zapewnia wilkom doskonałe warunki. Tu mogą szukać pożywienia, władając terytorium wystarczającym do swobodnego życia. Nawet na tak otwartej przestrzeni starego lasu para młodych wilków może rozwijać się bez przeszkód. Jałowiec należy do rodziny cyprysowatych. Może rosnąć tam, gdzie inne drzewa by nie przetrwały. Zimna, sucha, uboga gleba to jego naturalne środowisko. Jako jedyne z drzew potrafi tam stworzyć wiecznie zieloną pokrywę. Lasy jałowcowe często rosną na nieprzyjaznych terenach wapiennych, gdzie woda wyrzeźbiła półki skalne i głębokie wąwozy przecinane rzekami. Tak powstały jedne z najdzikszych i najpiękniejszych krajobrazów Europy. Reżyseria: Juan Antonio Rodriguez Llano Zdjęcia: Luis Miguel Ruiz Gordon