Poszukiwacze zagubionych cywilizacji

Wyprawę po krainie śmierci rozpoczynamy od Syrii. Polscy archeolodzy rozkopują tam sztuczne wzgórza, zwane tellami. Kryją one w sobie ruiny starożytnych miast i wiele tajemnic o życiu ich niegdysiejszych mieszkańców. Naukowcy odkryli pod podłogami domów szczątki dzieci. W trzecim tysiącleciu, podobnie jak to ma miejsce dziś, dorosłych chowano poza osadą, natomiast dzieci do lat pięciu pozostawały wśród żywych - były traktowane jako swoiste duchy opiekuńcze. Tradycja sumeryjska w kwestiach śmierci przypomina wierzenia starożytnych Greków. Mieszkańcy Mezopotamii, podobnie jak słonecznej Hellady, byli przekonani, że od świata umarłych jesteśmy odgrodzeni rzeką podobną do Styksu i - podobnie jak u Greków - musimy być przez nią przewiezieni, a drugiego brzegu pilnują wielogłowe, ohydne psy kojarzące się z helleńskim Cerberem. W Egipcie pracuje wielu cenionych polskich archeologów. W Sakkarze, obok najstarszej egipskiej piramidy faraona Dżesera, od 1987 roku prowadzi wykopaliska profesor Karol Myśliwiec. Eksploruje dziewiczy teren, którego nikt wcześniej nie próbował badać, traktując to miejsce jako śmietnisko lub kamieniołomy. Intuicja profesora Myśliwca okazała się bardzo płodna. Natrafił na wiele grobowców i mumii. Przeprowadzone już ekspertyzy pozwalają stwierdzić, że w miejscu tym grzebano zmarłych przez cztery tysiąclecia. Sensacyjnym odkryciem, które profesor może zaliczyć w poczet swoich sukcesów, jest grobowiec wezyra, postaci niezwykle ważnej w starożytnym Egipcie. Materiał filmowy z Sakkary uzupełniony jest opowieścią profesora o wierzeniach Greków i związanych z nimi sposobach mumifikacji ciał.