Chaplin

"Mając 25 lat wielbiłem go jako człowieka, teraz mam okazję złożyć mu hołd opowiadając o jego życiu"" - tak o projekcie sfilmowania biografii Charlesa Chaplina, jednego z najsłynniejszych reżyserów i komików w historii kina, mówił reżyser, Richard Attenborough. ""Chaplin"" to znakomita, epicka historia wielkiego twórcy, powstała na podstawie książki Davida Robinsona oraz zapisków samego mistrza. Ponad 80-letni Chaplin mieszka w swojej szwajcarskiej posiadłości. Z wizytą przybywa do niego wydawca autobiografii celem dokonania ostatecznej korekty. Poprawianie szczegółów książki jest okazją do wspomnień, powrotu do najważniejszych wydarzeń, swoistego resume. W cyklu retrospekcji cofamy się do początków kariery komika, wnikliwie przyglądając się narodzinom kina i kiełkującemu geniuszowi Chaplina. Potem nadchodzi czas wielkich sukcesów filmowych, ale również okres burzliwego życia osobistego, naznaczonego politycznymi i obyczajowymi skandalami. Chaplin jako artysta i Chaplin jako człowiek - to zagadnienia leżące w centrum zainteresowania Attenborougha. Chaplin to przejmująca spowiedź życia wielkiego aktora. Twórcom udało się poruszyć niemalże wszystkie, najważniejsze wątki twórczości i życia osobistego, poszukując klucza do zrozumienia Chaplina jako człowieka. Niczym we freudowskiej psychoanalizie docieramy do, często bolesnych, źródeł obsesji (nie tylko artystycznych) genialnego komika. Nieszczęśliwe dzieciństwo, skomplikowane stosunki z ojcem czy otwarta fascynacja nastoletnimi dziewczętami wydają się mieć duży wpływ na rozwój Chaplina, również w kontekście uprawianej sztuki filmowej. Otrzymujemy barwny, wielowymiarowy portret człowieka nietuzinkowego, często przekraczającego swoją epokę, lecz także samotnego, zgorzkniałego, przyciśniętego realnym życiem. Sukces ""Chaplina"" to triumf Roberta Downeya Jr. Aktor rewelacyjnie wcielił się w postać słynnego trampa z laseczką, grając Charlesa w różnych okresach życia. Prolog filmu zawiera symboliczną scenę: młody Chaplin zmywa charakteryzację, początkowo twarz aktora jest czarno-biała, ale z każdą chwilą nabiera kolorów. Geraldine Chaplin, córka komika, tak wypowiadała się o jego twórczości: ""To zrzucanie maski jest metaforą iluzorycznego komizmu jego bohaterów. Ojcu zależało na tym, aby każda komedia miała drugie dno, a postaci nie były jednowymiarowe. Mnie i rodzeństwu wpoił przekonanie, któremu jestem wierna do dziś, że obok rozrywki istnieje także sztuka, a kino powinno łączyć oba te poziomy"". Film nagrodzili krytycy z Chicago i Londynu. Był również nominowany do Oscara w trzech kategoriach."