Dirty Dancing

Miłość i taniec w wakacyjnym resorcie, czyli hit lat 80. z Patrickiem Swayze i Jennifer Gray. Lato 1963 roku. Rodzina Housemanów spędza wakacje w ośrodku wypoczynkowym Maxa Kellermana. Młodsza z córek dr. Jake'a, Baby, jest idealistką marzącą o wstąpieniu do Korpusu Pokoju. W eleganckim kurorcie, w którym królują bingo i fokstrot, dziewczyna czuje się wyobcowana. Pewnej nocy jednak trafia na imprezę załogi i po raz pierwszy widzi taniec zupełnie inny niż ten na parkiecie. Jej uwagę zwraca również para instruktorów tańca z ośrodka - Penny Johnson i Johnny Castle. Gdy osobiste problemy Penny uniemożliwiają jej występ w innym hotelu, Baby zgadza się zastąpić tancerkę w magicznym mambo z Johnnym. Przygotowania do występu zbliżają ich do siebie… Pod koniec lat 80. Dirty Dancing przebojem wszedł do kin na całym świecie. Film wyprodukowany przez dystrybutora wideo, nakręcony za niewielkie pieniądze przez debiutującego reżysera i z mało znanymi aktorami, nie tylko okazał się hitem, ale również został obsypany nagrodami. Za tym sukcesem stały dwie kobiety - scenarzystka Eleonor Bergstein i producentka Linda Gottlieb. Oryginalny scenariusz Bergstein oparła na swoich wspomnieniach z wakacji, które jako nastolatka spędzała z rodzicami w resorcie w górach Catskills. Gottlieb uwierzyła w potencjał tekstu i mimo odmowy MGM, gdzie była zatrudniona, znalazła inwestora na rynku wideo. Reżyserię powierzono natomiast dokumentaliście Emile'owi Ardolino. Dirty Dancing powraca do lat 60. i opowiada o tańcu i pierwszej miłości, lecz jednocześnie osadzony jest w rzeczywistości społeczno-politycznej tamtego czasu. Tytułowy "wyuzdany taniec" był ważnym elementem fabuły, choć równie istotne dla niej stały się tematy takie jak aborcja czy różnice klasowe. Twórcom udało się uchwycić niewinność epoki, ale i pokoleniowy bunt, wypełniając film tańcem i muzyką. W rolach głównych wystąpili młodziutka Jennifer Gray oraz aktor i tancerz Patrick Swayze. Ich duet do dziś uważany jest za kultowy, choć chemia na ekranie nie do końca była zgodna z chemią na planie. Równie kultowa okazała się ścieżka muzyczna, łącząca przeboje z tamtych lat z oryginalnymi piosenkami, w tym m.in. "The Time of My Life" Billa Medleya i Jennifer Warnes czy napisana oraz wykonana przez Swayze'ego "She's Like the Wind". I właśnie za muzykę film otrzymał Oscara i Złoty Glob.