Jak hartowała się Ballada?

Historia "Spotkań z balladą" - od pierwszych radiowych programów emitowanych pod tym tytułem, po następne realizowane przez kolejne dziesięciolecia w krakowskim ośrodku telewizyjnym. W roli narratora występuje Michał Bobrowski, człowiek związany z Balladą od samego początku, współtwórca cyklu od premiery na falach rozgłośni krakowskiego radia w 1969 roku. Wówczas funkcję autorów humorystycznych opowieści i prowadzących sprawowali Krzysztof Materna i Marek Pacuła. Po roku Maternę zastąpił Jerzy Stuhr, wówczas student szkoły teatralnej. Tryskająca niebanalnym dowcipem audycja szybko zdobyła uznanie słuchaczy. W 1972 roku Michał Bobrowski otrzymał propozycję zrealizowania telewizyjnej edycji "Spotkań z Balladą". Pierwsze widowisko nosiło podtytuł "Ogniem i mieczem". Gospodarze i autorzy scenariusza: Jerzy Stuhr i Bogusław Sobczuk, wspierani przez młodych krakowskich adeptów sztuki aktorskiej, znakomicie bawili publiczność. Liczna widownia w studiu stanowiła istotny element przedstawienia, grała razem z artystami. "Spotkania z Balladą" realizowane były skromnymi środkami, jednak odnosiły sukces. Ich siłą, oprócz znakomitej pary prowadzących była swoboda i naturalność, błyskotliwy, niewymuszony humor i dowcip. "Myśmy grali program na autentycznym luzie, publiczność się bawiła, ale bawili się również wykonawcy, dawało to przedsmak wolności" - wspomina Michał Bobrowski. Dyrektor OTV w Krakowie w latach 70. , Ryszard Korwicki, dodaje: "Ballada była jedynym programem rozrywkowym, który był oczekiwany przez widzów w całej Polsce". Niemal wszystkie wydania dostarczały twórcom problemów z cenzurą. Po dziesiątych "Spotkaniach..." Jerzy Stuhr wycofał się z programu. Bobrowski wśród braci studenckiej wyszukał godnych następców wspaniałej pary prowadzących. Zmienił nieco formułę programu.