K

Urodzony w Algierii francuski reżyser Alexandre Arcady nie pierwszy raz odwołuje się w swoich filmach do tematyki polityczno-historycznych rozliczeń z przeszłością i trudną teraźniejszością: wspomnienia holocaustu, przejawów antysemityzmu, działalności ruchów neofaszystowskich w różnych krajach, upadku muru berlińskiego i konsekwencji tego wydarzenia. "K", dziesiąty film w jego dorobku, przypomina pod pewnymi względami klasycznego już "Maratończyka". Pełen napięcia nastrój filmu podkreślają zdjęcia brytyjskiego operatora Gerry'ego Fishera. Sam Bellamy, Żyd z pochodzenia, ma trzydzieści parę lat i pracuje w policji kryminalnej. Od dzieciństwa przyjaźni się z Josephem Katzem, byłym więźniem obozu koncentracyjnego, właścicielem niedużego sklepu ze starociami. Pewnego dnia w lipcu 1990 r. policjant jak zwykle odwiedza staruszka. Partyjkę szachów na zapleczu przerywa im pojawienie się w sklepie niemieckiego turysty w starszym wieku. Katz na oczach Bellamy'ego zabija Niemca kilkoma strzałami z pistoletu, twierdząc, że rozpoznał w nim Rudiego G-tera, esesmana, który w czasie wojny wymordował całą jego rodzinę. Uznawszy tę okoliczność za usprawiedliwienie jego czynu, Sam puszcza Josepha wolno w drodze do komisariatu. Kilka godzin później Katz, wróciwszy do swego sklepu, ginie tam w wyniku eksplozji. Wszystko wskazuje, że było to morderstwo. W poszukiwaniu zabójcy Sam udaje się do Berlina, gdzie poznaje córkę G-tera, Emmę. Dziewczyna była niegdyś dziennikarką telewizyjną, ale jej nadmierne zainteresowanie wojennymi życiorysami wielu wysoko postawionych osób w NRD sprawiło, że straciła posadę. Teraz pracuje w kawiarni. Nie wie, że również jej ojciec skutecznie ukrył faszystowską przeszłość pod maską zagorzałego komunisty i partyjnego działacza. Wkrótce Sam odkrywa, że G-ter był zamieszany w handel obrazami zarekwirowanymi Żydom w czasie wojny. Czyżby stary, poczciwy Katz był jego wspólnikiem?