Życie po Fukushimie

11 marca 2011 roku japoński dystrykt Futaba nawiedziło potężne trzęsienie ziemi. Chwilę potem miejscowi usłyszeli w oddali huk eksplozji, a na ich głowy opadł radioaktywny pył. Tak zaczęła się gehenna mieszkańców miasteczka położonego w sąsiedztwie elektrowni Fukushima. Trzęsienie ziemi u wybrzeży Honsiu było jednym z najsilniejszych w historii Japonii. Wstrząsy o magnitudzie 9 stopni w skali Richtera wraz z następującym po nich tsunami doprowadziły do śmierci blisko 16 000 ludzi, a ponad milion pozostawiły bez dachu nad głową. Szczególny los spotkał jednak mieszkańców dystryktu Futaba, w którym położona była elektrownia atomowa Fukushima Daiichi. Awaria reaktorów siłowni zmusiła władze do podjęcia decyzji o ewakuacji 1 400 mieszkańców. Okolicę ogłoszoną zamkniętą strefą, a wysiedlonych, którzy zdążyli już przyjąć spore dawki promieniowania, przetransportowano do opuszczonej szkoły położonej 250 kilometrów dalej. Nagle cała społeczność znalazła się w jednym, czteropiętrowym budynku. Film Atsushiego Funahashiego opowiada losy ewakuowanych. Był wśród nich rolnik Ichiro Nakai, któremu tsunami odebrało żonę, dom i pola ryżowe. Mężczyzna starał się, jak mógł, by zapomnieć o koszmarze i urozmaicić monotonię życia w tymczasowym miejscu pobytu. Chciał wraz z synem zacząć nowe życie, ale zrozumiał, jak bardzo jest to trudne, wręcz nierealne, gdy udało mu się uzyskać oficjalną przepustkę na przekroczenie zamkniętej strefy. Wtedy właśnie wyszło na jaw, że najstraszniejsze obawy Nakaiego stały się rzeczywistością. Innym uciekinierem był burmistrz miasta Futaba, Katsuka Idogawa. Niegdyś zagorzały orędownik rządowej polityki eksploatacji energii jądrowej, osobiście zabiegał o budowę dwóch dodatkowych reaktorów w Fukushimie. Dopiero, gdy mieszkańcy jego miasta wystawieni zostali na znaczącą dawkę promieniowania, zmuszony został do rewizji swojego zdania. Jak wyjaśnia Funahashi, od lat 60. XX wieku mieszkańcom regionu Futaba obiecywano dostatnie życie, ulgi podatkowe i hojne subsydia, aby zrekompensować im życie w cieniu reaktora jądrowego. Teraz jednak ci ludzie utracili swoje domy, zdrowie i poczucie pewności jutra. Relacjonując ich przypadki, „Życie po Fukushimie”, stawia pytanie o realne koszty energii atomowej.