Starożytni Egipcjanie

VII wiek przed narodzeniem Chrystusa. Od kilkuset lat Egipt nękają wojny z sąsiednimi państwami i konflikty wewnętrzne. Niezależni do tej pory kapłani Amona dostają zwierzchnika w postaci dworzanina faraona Pa-di-aseta. Dzieje jego rodu opisał przeszło dwa tysiące lat temu prawnuk protoplasty. Napisany na czterometrowym papirusie tekst został odkryty przez archeologów pod koniec XIX wieku. Jego lektura odsłania kulisy afery politycznej z epoki. W jedenaście lat po przewrocie Pa-di-aset zostaje prorokiem Amona, najwyższym kapłanem w świątyni w Teudżoi. Jest teraz jednym z najbogatszych ludzi w Egipcie. Ma trzech synów i córkę, którą wydaje za potomka rodziny kapłańskiej. Zięć staje się następcą Pa-di-aseta w świątyni. Jego wnukowie są wychowywani w luksusie. Ale nie wszystkim kapłańskim rodzinom równie dobrze się powodzi. Niezadowoleni zaczynają spiskować w celu obalenia rządów potomków Pa-di-aseta. Jego dwaj wnukowie zostają podstępnie zamordowani przez kapłanów w świątyni. Policja aresztuje sprawców, ale upadek Pa-di-aseta jest już przesądzony. Przez następne sto pięćdziesiąt lat kolejne pokolenia toczą walkę o utrzymanie władzy nad świątynią, aż w końcu po rodzie Pa-di-aseta i jego bogactwie ginie wszelki ślad.