Szpital na peryferiach Odcinek 12 (Sezon 1) - Zderzenie

Streszczenie odcinka

Jeden z najchętniej oglądanych seriali, równie popularny w macierzystej Czechosłowacji, co w Polsce i innych krajach. Po sukcesie pierwszej, 13-odcinkowej serii widzowie "zmusili" twórców do kontynuowania serialu, łącznie nakręcono 20 odcinków. W 1978 r. "Szpital na peryferiach" uhonorowano doroczną nagrodą za twórczość telewizyjną w CSRS, a odtwórcy głównych ról wygrywali kolejne plebistycy na najpopularniejszego aktora - Ladislav Chudik, czyli ordynator Sowa, zdobył nagrodę czeskich telewidzów za pierwszą część serialu, a Miloç Kopecky, niezapomniany doktor Sztrosmajer - za drugą część. W ówczesnej RFN najbardziej podobała się Eliçka Balcerova jako doktor Czenkowa, na Węgrzech - Marta Miotlova, czyli doktor Fastowa. U nas serce widzów podbił doktor Sztrosmajer, o którym scenarzysta Jaroslav Dietl powiedział kiedyś w wywiadzie - "Sztrosmajer to ja". Widzowie słali do redakcji gazet wyznania w rodzaju: "Słowo daję, kocham doktora Sztrosmajera", a jego dowcipne, celne powiedzonka stały się powszechnie używanymi porzekadłami. "Dla Sztrosmajera oglądam cały serial. Reprezentuje on najlepsze tradycje czeskiego humoru w stylu Szwejka. Swoje przeżył, ma określony stosunek do świata, nic go nie zaskoczy. Taki pogodny stoicyzm jest naprawdę wspaniałą rzeczą. Przy nim większość bohaterów to banda karzełków. Donoszą, intrygują, kopią dołki i podkładają sobie świnie. Rzeczywistość, samo życie" - pisał jeden z miłośników serialu, a zwłaszcza tej postaci. Jej odtwórca, Miloç Kopecky, mówił o swoim bohaterze również z dużym sentymentem. "Jeszcze dziś często budzę się w nocy i myślę: Co by było, gdyby Dietl nie napisał roli Sztrosmajera i reżyser Dudek nie powierzył mi jej? W pamięci widzów kinowych i telewizyjnych pozostałbym jako "czarny charakter", odtwórca ról kolaborantów, intrygantów, oszustów matrymonialnych. Kiedy po raz pierwszy przeczytałem rolę doktora Sztrosmajera, westchnąłem: to niezwykła postawa. Samotny człowiek, dla którego szpital jest domem. Domem do tego stopnia, że lubi tam nawet spać.