Wszystko jest muzyką

Muzyka programowa (instrumentalna) zwiaząna jest najczęściej z określoną treścią literacką, pewnymi faktami historycznymi lub biograficznymi, może też być inspirowana dziełem malarskim czy zjawiskami przyrodniczymi. Muzyka taka powinna się nam kojarzyć z określonymi faktami czy zjawiskami (np.wojenną bitwą czy burzą) - częstą wskazówką dla słuchacza są więc tytuły dzieł, motta czy streszczenia fabuły literackiej. W utworach programowych forma całości ma odzwierciedlać rozwój danej fabuły, a poszczególne części mają charakter ilustracyjny. Przeciwieństwem dzieł o charakterze programowym jest tzw. muzyka absolutna. Termin ten, powstały w XIX wieku, odnoszący się tylko do muzyki czysto instrumentalnej, w której ani tekst ani akcja sceniczna nie sugerują konkretnych treści, zmienia swoje znaczenie w różnych okresach zależnie od tego, czy oznacza muzykę pozbawioną treści literackich, programu ideowego czy określonego typu ekspresji. Wyraźnych granic między muzyką absolutną a pozostałymi rodzajami muzyki przeprowadzić nie można, odgraniczenie tego, co w dziele jest czysto muzyczne, autonomiczne, a co pochodzi z wyobrażeń pozamuzycznych jest prawie niemożliwe. Muzyka, która byłaby czystą konstrukcją nie istnieje, ponieważ każde dzieło w jakimś stopniu wyraża swego twórcę, epokę, w której zostało napisane, styl i rodzaj ekspresji wówczas panujący. W programie autor będzie mówił o związkach muzyki z innymi sztukami i XIX. wiecznym sporze o muzykę absolutną. Ponadto opowie o nowych środkach harmonicznych wprowadzonych przez węgierskiego kompozytora, pianistę i dyrygenta, Ferenca Liszta (1811-1886).