Anna German - prawdziwe życie

Dokument o życiu i karierze Anny German, o tragicznym wypadku, któremu uległa w sierpniu 1967 r. i zmaganiachz okrutnym losem. Miała dyplom magistra geologii Uniwersytetu Wrocławskiego, studia ukończyła z wyróżnieniem, ale swoje życie poświęciła śpiewaniu. Natura obdarzyła ją pięknym głosem, zachwycała niepowtarzalnym stylem. Występowała w Europie Zachodniej, w krajachobozu socjalistycznego, ale także w USA, Kanadzie, Australii. Śpiewała w siedmiu językach, zdobywała nagrody, podbijała serca publiczności w San Remo, Ostendzie, Cannes, Neapolu, Bratysławie, Opolu, Kołobrzegu, Zielonej Górze. Miała u swych stóp cały świat, a jednocześnie była osobą skromną, cichą, niezwykle serdeczną i uśmiechniętą. Pozostawiła po sobie niezapomniane piosenki: "Wróć do Sorrento", "Tańczące Eurydyki", "Człowieczy los" i inne. Jest rok 1965. Na festiwalu w Sopocie 29 - letnia Anna German zaśpiewała "Tańczące Eurydyki" i zdobyła główną nagrodę. Otrzymała propozycję nagrania swojej pierwszej płyty w Związku Radzieckim. Jest sławna, dużo występuje, ale zarobione pieniądze wystarczają zaledwie na pokrycie bieżących wydatków. Nie ma też żadnych perspektyw na mieszkanie w Warszawie. Pewnego dnia telefon od włoskiego producenta zmienił wiele w życiu piosenkarki. Pietro Carriaggi zaprosił ją do Włoch i zaproponował kontrakt na trzy lata. Ale na miejscu wszystko wyglądało inaczej niż to sobie wyobrażała. Carriaggi był właścicielem małego studia nagrań, do tej pory nie miał nagrania żadnej gwiazdy. Los jednak sprzyjał Annie German. Jako pierwsza piosenkarka spoza Włoch zdobyła nagrodę publiczności na festiwalu w Neapolu. Była też pierwszą Polką, która wystąpiła na festiwalu w San Remo. W sierpniu 1967 r. Anna German koncertowała w całych Włoszech. Towarzyszył jej akompaniator Renato. Koncert w miasteczku Forli niedaleko Mediolanu skończył się o pierwszej w nocy. Anna i jej towarzysz byli bardzo zmęczeni, jednak zdecydowali się wracać do Mediolanu. Tragiczny wypadek, który wydarzył się na autostradzie Słońca, na trzy latawyłączył piosenkarkę z życia artystycznego. Miała skomplikowane złamania kręgosłupa, obu nóg, lewej ręki, kilku żeber, niebezpieczne stłuczenia organów wewnętrznych i wstrząs mózgu. Nie było żadnej nadziei nie tylko na powrót na scenę, ale nawet do normalnego życia. Jej rodzinie w ciągu jednego dnia załatwiono paszporty z notatką: wydać natychmiast, stan beznadziejny. Nie poddała się jednak. Wróciła na scenę w 1970 r. , licznie zgromadzona w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki publiczność zgotowała jej owacyjne przyjęcie. Swego przyszłego męża, Zbigniewa Tucholskiego, Anna German poznała latem 1960 r. na basenie we Wrocławiu. Obojestudiowali w tym mieście. Anna jednocześnie udzielała się artystycznie. Zaprosiła go na występ. Nie byli jeszcze małżeństwem, kiedy Zbigniew Tucholski, zabrał ze szpitala Annę German do swego ciasnego mieszkania, by się nią opiekować. Była w fatalnym stanie. Tylko on wierzył, że ukochana w końcu stanie na nogach. Oświadczył się jej, a ona zgodziła się wyjść za niego za mąż, pod warunkiem, że na ślub pójdzie o własnych siłach. Pobrali się w 1972 r. w Zakopanem. Zbigniew junior urodził się 1975 r. Tworzyli wspaniałą rodzinę, ale nie mogli długo cieszyć się szczęściem. Anna German odeszła z tego świata w wieku 46 lat, ostatecznie przegrywając walkę z rakiem. Zmarła 26 sierpnia 1982 r. , dokładnie 15 lat po wypadku samochodowym. Mistyczna zbieżność. Zupełnie jakby odroczono jej wyrok.