Majdan. Rewolucja godności

Dzieło Sergieja Łożnicy prezentowane na festiwalu w Cannes w 2014 roku jest pierwszym filmem ukazującym wydarzenia na kijowskim Majdanie - od października 2013 do lutego 2014. Oko kamery śledzi bieg zdarzeń od samego początku protestu, przez jego kolejne fazy wzmacniania i wewnętrznej konsolidacji: od pokonywania niesprzyjających warunków klimatycznych przez samoorganizację i wreszcie walkę fizyczną z siłami Berkutu. Przed kamerą przewijają się setki protestujących, ze wszystkich klas społecznych, zjednoczonych silnym wewnętrznym przekonaniem o konieczności walki z korupcją i władzą bagatelizującą głos obywateli. Codzienność rozwijającego się protestu to tysiące ludzi marznących na mrozie, krążących między namiotami, ustawiających barykady, wsłuchujących się w płynące bez przerwy z mikrofonu wypowiedzi najprzeróżniejszych uczestników manifestacji: od zwykłych obywateli, przez poetów, polityków i księży. Kamera rusza w tłum dopiero pod wpływem pamiętnego pierwszego ataku zbrojnego Berkutu. Panika, zamęt i przerażenie mieszają się z odwagą pojedynczych ludzi, jak w przypadku starszej kobiety, samotnie stojącej na linii strzału z wyciągniętą w stronę policji ikoną. Następujące później modlitwy za zamordowanych, masowe msze żałobne i patriotyczne pieśni, ukazują pogłębiającą się determinację tłumu, przy jednoczesnej samoświadomości i samoograniczeniu w celu uniknięcia eskalacji przemocy. Film koncentruje się całkowicie na społecznej dynamice konfliktu, przekazując jedynie w lakonicznych komunikatach informacje o kolejnych politycznych faktach, kształtujących jego fazy. Jak w laboratorium pod mikroskopem, objawia się złożona i przemożna siła wielkich procesów historycznych.