Adela z nieba

Sześćdziesiąt lat temu, pod koniec maja pogoda była wręcz idealna. W powietrzu przepiękne chmury, wiatr słaby, bez deszczu. Prognozy tylko zachęcały do tego, żeby polecieć. I tak się stało. Adela Dankowska po raz pierwszy wsiadła do szybowca. Wielki błękit tak ją zachwycił, że nie wysiadła do dziś, choć dziś jest już nobliwą starszą panią. Po drodze zaliczyła 15 rekordówświata (więcej od niej miała tylko jedna Polka w całej historii szybownictwa), 43 rekordy Polski (tytułów mistrzowskich nie da się zliczyć). W powietrzu pokonała ponad 225 tysięcy kilometrów (to tak jakby dwa razy obleciała kulę ziemską) i 6200 godzin(to tak jakby latała przez prawie dwa lata cały czas). Nie ma drugiej takiej pilotki na pewno w Wielkopolsce, w Polsce i prawiena pewno na świecie. Od lat wierna jest jednemu aeroklubowi. Oczywiście temu w Lesznie. Teraz po zimowej przerwie znów wraca do szybowca. Już tylko po to, by dalej zachwycać się głębią błękitu, ale historia pilota takiego kalibru warta jestopowiedzenia. Tym bardziej że Adela startowała w pierwszych szybowcowych mistrzostwach świata, które rozgrywano na lotnisku w Lesznie, a teraz znowu będzie obswerwatorem kolejnych, które w tym roku zostaną po raz kolejny w Lesznie rozegrane. Pani Adela całe życie związała z lataniem. I żyje na lotnisku. Nawet tu mieszka. Może nie dorobiła się na lataniu majątku, ale spełniła dziecięce marzenia.