"Bal w operze" - Julian Tuwim

Wielki kosmiczny spektakl jeszcze się nie rozpoczął. Jest pusto iciemno. Czarny mrok galaktycznych przestworzy rozświetlają ognikidalekich gwiazd i warkocze płomienistych komet. W oddali, nibyorbitujące meteory, wiruje z wolna sześć małpopodobnych postaci.Odrażające stwory drzemią. Nie budzą ich łagodne dźwięki astralnejuwertury. Nagle muzyka potężnieje. Wyrwane ze snu małpy prężą się izrywają na nogi, zaś zalaną światłem scenę zaludnia tłum ludzi. Wszyscysię śpieszą, denerwują, gorączkują. Szef przekrzykuje Pedanta, Księżnawygrywa z Doktorową bój o wolną taksówkę, Baron szybko dopinapłaszcz, na Tajniaka Tajniak mruga. Wszyscy śpieszą na wielki bal... W pięćdziesiątą rocznicę śmierci autora "Balu w operze"organizatorzy 24. Przeglądu Piosenki Aktorskiej i Teatr Muzyczny -Operetka Wrocławska przygotowali wspólnie Tuwimową Galę -dwuczęściowy spektakl poświęcony twórczości znakomitego poety. Wypełniła ją m.in. inscenizacja słynnego poematu satyrycznego "Bal woperze" napisanego w 1936 roku, skonfiskowanego przez cenzurę ikolportowanego w odpisach aż do roku 1946, kiedy opublikował go wcałości tygodnik "Szpilki". Przez następnych dwanaście lat dziełoTuwima znowu znalazło się na indeksie - tym razem nowej,socjalistycznej władzy. Dopiero w 1958 roku "Bal w operze" doczekałsię wydania książkowego. Autorzy widowiska zrealizowali spektakl o nader interesującej iintrygującej formie, przydali mu magicznej, zrodzonej z marzeń sennych,chwilami niepokojącej aury, zadbali o wysmakowaną "kosmiczną"scenografię. Muzykę skomponował znany pianista jazzowy LeszekMożdżer, a liczny zespół aktorów i tancerzy młodego pokoleniaprzekonująco przedstawił Tuwimowskie uniwersum uczestników balu.Składa się ono z ludzkich przedstawicieli starego, odchodzącego wniepamięć świata, oraz ich sukcesorów - prymitywnych, bezczelnych izłośliwych małpoludów.