Bez prądu

Akustyczny koncert Lecha Janerki. Lech Janerka na polskiej scenie rockowej pojawił się pod koniec lat siedemdziesiątych. Wraz z żoną - Bożeną Janerką - występował wtedy na festiwalach piosenki studenckiej. W 1979 roku zakłada zespół Klaus Mitffoch, który (w składzie z Janerką) nagrywa tylko jedną płytę (Klaus Mitffoch), przez wielu uznaną za jedną z najważniejszych w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Ekspresją album dorównuje ekspresji zespołów punk rockowych, ma jednak bardziej rozbudowaną warstwą melodyczną i harmoniczną. Teksty odnoszą się do rzeczywistości PRL lat 80. , wiele z nich jest zawoalowaną krytyką panującego reżimu, a także wezwaniem do walki (np. "Powinność kurdupelka", "Klus Mitroch"). W 1986 roku po rozpadzie zespołu Janerka wydaje Historię podwodną - płytę, sygnowaną swoim imieniem i nazwiskiem. Płyta - o znacznie spokojniejszym charakterze - oceniona zostaje przez krytyków i słuchaczy bardzo wysoko. Niemal wszystkie nagrane na niej utwory trafiają na krajowe listy przebojów (np. "Konstytucje", "Niewole", "Ta zabawa nie jest dla dziewczynek"). W następnych latach artysta wydaje kolejne albumy. Nie odnoszą one już tak wielkich sukcesów, niemniej ugruntowują jego pozycję na polskim rynku muzycznym, jako twórcy niezależnego, oryginalnego, pozostającego na uboczu sceny rockowej. Lech Janerka jest także autorem muzyki do trzech filmów: "Chcę mi się wyć" Jacka Skalskiego, "Obcy musi fruwać" Wiesława Saniewskiego i "Czyż nie dobija się konia?" Macieja Żurawskiego. Wystąpił również w filmie Przemysława Wojcieszka "Głośniej od bomb" jako Ksiądz Wojciech.