Biało-czerwoni - historie niezwykłe

Halina Konopacka (ur. 1900, zm. 1989). W 1928 roku w Amsterdamie zdobyła pierwszy w historii dla Polski złoty medal olimpijski, zwyciężając w rzucie dyskiem i ustanawiając rekord świata. Piękna kobieta (w Amsterdamie wybrana miss igrzysk olimpijskich), gruntownie wykształcona (studiowała filologie obce na Uniwersytecie Warszawskim), interesując się także literaturą piękną, malarstwem, muzyką. Sama pisała wiersze, wydająła tomik zatytułowany "Któregoś dnia". Niezwykle wysportowana i wszechstronna. Na mistrzostwach Polski w Krakowie w 1928 roku dokonała sztuki niezwykłej: startowała aż w dziesięciu lekkoatletycznych konkurencjach, odnosząc aż siedem zwycięstw! Przez siedem lat startów w rzucie dyskiem nie przegrała ani razu! W grudniu 1928 roku została żoną płk. Ignacego Matuszewskiego, polityka, dyplomaty i publicysty. Po zakończeniu kariery lekkoatletki z powodzeniem uprawiała tenis, wdzierając się przebojem do krajowej czołówki. Szczególne sukcesy odnosiła w grze mieszanej, najczęściej z Czesławem Spychałą. Jeszcze podczas kariery lekkoatletycznej włączyła się w działalność społeczną w ruchu sportowym. Pracowała w zarządzie Akademickiego Związku Sportowego i Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej Kobiet, a w latach 1938 - 1939 w zarządzie Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Przez ponad rok redagowała czasopismo sportowe dla kobiet "Start". W marcu 1938 roku uczestniczyła wraz z mężem, Ignacym Matuszewskim i gen. Stanisławem Rouppertem, którzy byli członkami Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, w uroczystościach w Olimpii związanych z wmurowaniem w marmurową stellę urny z sercem twórcy nowożytnych igrzysk olimpijskich, barona Pierre'a de Cobertina. Podczas tych uroczystości książę Paweł, następca tronu Grecjii, udekorował ją, jako pierwszą spośród mistrzów olimpijskich, symboliczną gałązką oliwną z Olimpii. We wrześniu 1938 roku kierowała jedną z ciężarówek w akcji kierowanej przez jej męża wywiezienia z Polski zasobów złota Banku Polskiego, jadąc przez Rumunię, Turcję, Syrię i Liban, następnie drogą morską do Francji. 2 września 1940 roku przybyła do Nowego Jorku. Następnie mieszkała na Florydzie i nad Zatoką Meksykańską, poświęcając się nowej pasji malarstwu.